مسأله‌ی 2640: نذر را این بدانید که بر خود واجب کنید و ملتزم شوید که کار خیری را برای خدا بجا آورید، یا کاری که نکردن آن بهتر است را برای خدا ترک نمایید یا مالی از اموالتان را به دیگری بدهید.
مسأله‌ی 2641: در نذر باید صیغه بخوانید ولی عربی بودنش را لازم ندانید، پس اگر بگویید: «چنانچه مریض من خوب شود، برای خدا بر من است که ده هزار تومان به فقیر بدهم»، نذرتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 2642: باید در هنگام نذر کردن، مکلف و عاقل باشید و به اختیار و قصد خود نذر کنید. بنا بر این اگر به اجبار نذر کنید یا به واسطه‌ی عصبانی شدن، بیاختیار نذر کنید، نذرتان را صحیح ندانید.
مسأله‌ی 2643: آدم سفیهی که مال خود را در کارهای بیهوده مصرف می‌کند یا حاکم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگیری کرده باشید، اگر نذر کند مالش را به مصرفی برساند، صحیح ندانید.
مسأله‌ی 2644: منهاجیات نباید بدون اجازه‌ی شوهرشان نذر کنند و اگر شوهرشان از نذر کردن ایشان جلوگیری نماید، و یا بدون اجازه‌ی شوهرشان نذر کنند، نذرشان را باطل بشمارند.
مسأله‌ی 2645: هر گاه زنتان با اجازه‌ی شما نذر کند، نباید نذر او را به هم بزنید، یا او را از عمل کردن به نذرش جلوگیری نمایید.
مسأله‌ی 2646: برای نذر کردن، از پدر و مادرتان اجازه بگیرید.
مسأله‌ی 2647: کاری را می‌توانید نذر کنید که انجام آن برایتان ممکن باشد، بنا بر این اگر نمی‌توانید پیاده به کربلا بروید، اگر نذر کنید که پیاده بروید، نذرتان را صحیح ندانید.
مسأله‌ی 2648: هر گاه نذر کنید که کار حرام یا مکروهی را انجام دهید، یا کار واجب یا مستحبی را ترک کنید، نذرتان را صحیح ندانید.
مسأله‌ی 2649: هر گاه نذر کنید که کار مباحی را انجام دهید یا ترک نمایید، چنانچه بجا آوردن آن و ترکش از هر جهت مساوی باشد، نذرتان را صحیح ندانید، و اگر انجام آن از جهتی بهتر باشد و به قصد همان جهت نذر کنید، مثلاً نذر کنید غذایی را بخورید که برای عبادت، قوت بگیرید، نذرتان را صحیح بدانید، و نیز اگر ترک آن از جهتی بهتر باشد، و برای همان جهت نذر کنید که آن را ترک نمایید، مثلاً برای این که دود، مضرّ است، نذر کنید که آن را استعمال نکنید، نذرتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 2650: اگر نذر کنید نماز واجب خود را در جایی بخوانید که به خودی خود، ثواب نماز در آنجا زیاد نیست، مثلاً نذر کنید نماز را در اتاق بخوانید، چنانچه نماز خواندن در آنجا از جهتی بهتر باشد مثلاً به واسطه‌ی این که خلوت است، حضور قلب پیدا می‌کنید، نذرتان را صحیح بدانید.
مسأله‌ی 2651: هر گاه نذر کنید عملی را انجام دهید، باید همانطور که نذر کردهاید بجا آورید. پس اگر نذر کنید که روز اول ماه، صدقه بدهید یا روزه بگیرید یا نماز اول ماه بخوانید، چنانچه قبل از آن روز یا بعد از آن بجا آورید، کافی ندانید. و نیز اگر نذر کنید که وقتی مریضتان خوب شد، صدقه بدهید، چنانچه پیش از آن که خوب شود صدقه را بدهید، کافی ندانید.
مسأله‌ی 2652: هر گاه نذر کنید روزه بگیرید ولی وقت و مقدار آن را معین نکنید، یک روز روزه بگیرید. و هر گاه نذر کنید نماز بخوانید و مقدار و خصوصیات آن را معین نکنید، یک نماز دو رکعتی بخوانید. و هر گاه نذر کنید صدقه بدهید و جنس و مقدار آن را معین نکنید، چیزی به فقیر بدهید به اندازه‌ای که بگویند صدقه دادهاید. و هر گاه نذر کنید کاری برای خدا بجا آورید، می‌توانید یک نماز بخوانید یا یک روز روزه بگیرید، یا چیزی صدقه بدهید.
مسأله‌ی 2653: هر گاه نذر کنید روز معینی را روزه بگیرید، باید همان روز را روزه بگیرید، و نباید در آن روز مسافرت کنید و اگر به واسطه‌ی مسافرت روزه نگیرید، باید علاوه بر قضای آن روز، کفاره هم بدهید، یعنی یک برده آزاد کنید، یا به شصت فقیر طعام دهید، یا دو ماه پی در پی روزه بگیرید، ولی اگر ناچار شوید که مسافرت کنید، یا عذر دیگری مثل مرض یا حیض برایتان پیش آید، فقط قضایش را بگیرید.
مسأله‌ی 2654: نباید از روی اختیار، نذرتان را ترک کنید، ولی اگر چنین کردید، باید کفاره بدهید، یعنی یک برده آزاد کنید یا به شصت فقیر طعام دهید یا دو ماه پی در پی روزه بگیرید.
مسأله‌ی 2655: هر گاه نذر کنید که تا وقت معینی عمل خاصی را ترک کنید، بعد از گذشتن آن وقت می‌توانید آن عمل را بجا آورید و اگر پیش از گذشتن وقت از روی فراموشی، یا ناچاری انجام دهید، پرداخت کفاره را لازم ندانید، ولی باز هم لازم است که تا آن وقت، آن عمل را بجا نیاورید، و چنانچه دوباره پیش از رسیدن آن وقت، بدون عذر، آن عمل را انجام دهید، باید به مقداری که در مسأله‌ی پیش گفته شد، کفاره بدهید.
مسأله‌ی 2656: هر گاه نذر کنید عملی را ترک نمایید و وقتی برای آن معین نکرده باشید، اگر از روی فراموشی یا ناچاری یا ندانستن، آن عمل را انجام دهید، پرداخت کفاره را لازم ندانید، ولی چنانچه از روی اختیار آن را بجا آورید، باید کفاره بدهید.
مسأله‌ی 2657: هر گاه نذر کنید که در هر هفته، روز معینی ـ مثلاً روز جمعه ـ را روزه بگیرید، چنانچه یکی از جمعهها مصادف با عید فطر یا قربان باشد، یا در روز جمعه، عذر دیگری مانند حیض برایتان پیدا شود، نباید آن روز را روزه بگیرید و باید قضای آن را بجا آورید.
مسأله‌ی 2658: هر گاه کسی که از او ارث می‌برید، نذر کرده باشد که مقدار معینی صدقه بدهد، چنانچه پیش از دادن صدقه بمیرد، بهتر است آن مقدار را از مال خودتان و به نیت او صدقه بدهید.
مسأله‌ی 2659: نذر فقیر خاص نکنید ولی اگر نذر کردید که به فقیر معینی صدقه بدهید، نباید آن را به فقیر دیگری بدهید و اگر آن فقیر بمیرد، باید به ورثهاش ـ اگر فقیر باشند ـ بدهید.
مسأله‌ی 2660: اگر نذر کنید که به زیارت یکی از استادان منهاج (علیهمالسلام) مثلاً به زیارت حضرت اباعبدالله (علیهالسلام) مشرف شوید، چنانچه به زیارت استاد دیگری بروید، کافی ندانید، ولی اگر به واسطه‌ی عذری نتوانید آن استاد را زیارت کنید، چیزی بر خود واجب ندانید.
مسأله‌ی 2661: هر گاه رفتن به زیارت را نذر کنید ولی غسل زیارت و نماز آن را نذر نکنید، بجا آوردن آنها را لازم ندانید.
مسأله‌ی 2662: هر گاه برای حرم یکی از استادان منهاج (علیهمالسلام) یا امامزادگان چیزی نذر کنید، باید آن را در تعمیر و روشنایی و فرش حرم و مانند اینها مصرف کنید، یا به زوّار و خدّام آنان بدهید.
مسأله‌ی 2663: هر گاه برای یکی از استادان منهاج (علیهمالسلام) یا امامزادگان نذر کنید، چنانچه مصرف معینی را قصد کردهاید، باید به همان مصرف برسانید و اگر مصرف معینی را قصد نکردهاید، می‌توانید به فقرا یا زوّارشان داده یا به خدّامی که مشغول خدمت در مرقدشان هستند بدهید، گر چه بهتر است در ترویج مکتبشان (منهاج فردوسیان) هزینه کنید و ثوابش را به آن استاد یا امامزاده هدیه نمایید.
مسأله‌ی 2664: هر گاه گوسفندی را نذر کنید، باید پشم آن و مقداری که چاق می‌شود را جزء نذر بدانید، و اگر پیش از آن که به مصرف نذر برسانید شیر بدهد یا برّه بیاورد، باید به مصرف نذر برسانید.
مسأله‌ی 2665: هر گاه نذر کنید اگر مریضتان خوب شود، یا مسافرتان بیاید، عملی را انجام دهید، چنانچه معلوم شود که پیش از نذر کردن، مریضتان خوب شده، یا مسافرتان آمده است، عمل کردن به نذرتان را لازم ندانید.
مسأله‌ی 2666: نباید برای دیگران نذر کنید، مثل این که نذر کنید دختر خود را به سید شوهر دهید، ولی اگر چنین کردید، بعد از آن که دختر به تکلیف رسید، اختیار را به خودش بدهید و نذرتان را معتبر ندانید، گر چه اگر بتوانید، او را راضی نمایید که به سید شوهر کند.
مسأله‌ی 2667: هرگاه با خدای متعال عهد کنید که اگر به حاجت شرعی خود برسید، کار خیری را انجام دهید، بعد از آن که حاجتتان برآورده شد، باید آن کار را انجام دهید و نیز اگر بدون آن که حاجتی داشته باشید عهد کنید که عمل خیری را انجام دهید، باید آن عمل را انجام دهید.
مسأله‌ی 2668: در عهد هم مثل نذر باید صیغه بخوانید و نیز کاری که عهد می‌کنید انجام دهید، باید یا عبادت باشد، مثل نماز واجب و مستحب، یا کاری باشد که انجام آن بهتر از ترکش باشد. و اگر مباحی را عهد کنید، باید انجام دهید.
مسأله‌ی 2669: اگر به عهد خود عمل نکنید، باید کفاره بدهید، یعنی یا شصت فقیر را سیر کنید یا دو ماه روزه بگیرید، یا یک برده آزاد کنید.