همواره سؤالاتی در نظر اصحاب منهاج فردوسیان بوده و هست که نیاز دارد یک بار برای همیشه، پاسخ داده شود. بدین غرض، این فصل را به پاسخ سؤالات متداول اختصاص می‌دهیم، به این امید که راهگشای استفاده‌کنندگان از «رساله‌ی توضیح المسائل منهاج فردوسیان» باشد.
سؤال اول: آیا عرضه‌ی «رساله‌ی توضیح المسائل منهاج فردوسیان» می‌تواند پایانی بر فرایند «اجتهاد» باشد؟
طرح سؤال: با توجه به یک‌دست شدن احکام، آیا حوزه‌های علمیه می‌توانند دست از پرورش مجتهد بردارند و همه را به همین رساله ارجاع دهند؟
جواب: با توجه به این که همه‌ی مکلّفین، بنا بر احتیاط ندارند، همچنان نیاز به مرجع خاص و مشخص دارند. یعنی همه‌ی مردم، قصد رسیدن به قله‌ها را ندارند تا بتوان احتیاط را برایشان تجویز کرد. بلکه اکثر مردم، خواهان حدّ اقل‌ها یعنی نجات از جهنم و عذاب الهی هستند.
پس تا زمانی که روحیه‌ی تکلیف‌گریزی بر جامعه‌ی متدین ما حاکم است، همچنان نیاز است تا افرادی به عنوان «مجتهد» و «مرجع تقلید» تربیت شوند تا بار سنگین مسئولیت مکلّفین را بر عهده گیرند. یعنی تا این روحیه باقی است که مردم بخواهند تا بارشان را بر دوش دیگران بیاندازند و حاضر نباشند بار تکلیف‌شان را خودشان بر عهده بگیرند.