همواره شبهات و اشکالاتی از سوی منتقدین و مخالفین منهاج فردوسیان مطرح می‌شود که نیاز دارد یک بار برای همیشه، پاسخ داده شود. بدین غرض، این فصل را به پاسخ اشکالات و شبهات متداول اختصاص می‌دهیم، و امیدواریم موجب رفع مانع از راه روشن احتیاط باشد.
اشکال اول: رواج «احتیاط»، نادیده گرفتن تلاش‌های علمی فقهاست!
طرح اشکال: اگر عمل به احتیاط، که در برنامه‌ی تربیتی منهاج فردوسیان تبلیغ و توصیه می‌شود، رایج گردد، تلاش‌های فراوان و زحمات بسیار زیاد فقهای عظام و مراجع معظم تقلید، در طول غیبت کبری، به نحوی نادیده گرفته شده و به آن توهین می‌گردد. مثلاً بحث‌های مفصل فقها و علما درباره‌ی موسیقی ـ که منجر به نوشته شدن ده‌ها کتاب و مقاله شده ـ را با یک عبارتِ کوتاهِ «نواختن و گوش دادن موسیقی، ممنوع است» به حاشیه می‌رانند. یعنی کسی که بخواهد احتیاط کند، هیچگونه نقطه‌ی ابهامی در احکامش نخواهد داشت و تلاش‌های فقهای عظام برای رفع نقاط کور، بی‌ثمر جلوه خواهد کرد.
جواب: انتخاب کردن نزدیک‌ترین فتوا به احتیاط، اولاً: توهین به فقها نیست. ثانیاً: نادیده گرفتن تمام تلاش‌های علمی آنان نیست. ثالثاً: فقط استفاده نکردن از قسمتی از تلاش‌های علمی‌شان است نه تمام تلاش عملی‌شان.
به عبارت دیگر، عمل به احتیاط به جای تقلید از فقیه خاص، مایه‌ی توهین به صاحبان سایر فتاوا نیست ولی تلاش‌های غیر لازم فقها و اصولیین را بدون استفاده می‌گذارد.