یکی دیگر از ارکان استجماع، «حق» است؛ به این معنی که از روایات معتبری که حقی برای کسی یا چیزی ثابت می‌نماید، می‌توان استجماع قانون نمود.
نمونه‌ی 1 (حدیث): عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (علیه‌السلام) قَالَ: «لِلْمُسْلِمِ عَلَى أَخِیهِ المُسْلِمِ مِنَ الحَقِّ أَنْ یُسَلِّمَ عَلَیهِ إِذَا لَقِیهُ وَ یَعُودَهُ إِذَا مَرِضَ وَ یَنْصَحَ لَهُ إِذَا غَابَ وَ یُسَمِّتَهُ إِذَا عَطَسَ وَ یجِیبَهُ إِذَا دَعَاهُ وَ یَتْبَعَهُ إِذَا مَاتَ»1
نمونه‌ی 2 (حدیث): قَالَ رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «حَقٌّ عَلَى المُسْلِمِ إِذَا أَرَادَ سَفَراً أَنْ یُعْلِمَ إِخْوَانَهُ وَ حَقٌّ عَلَى إِخْوَانِهِ إِذَا قَدِمَ أَنْ یَأْتُوهُ»2
……………………………………………..
1. کافی، محدث کلینی، جلد 2، صفحه‌ی 171. ترجمه: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: از حقوق مسلمان بر برادر مسلمانش این است که هر گاه او را دید، بر او سلام کند و چون مریض شد، عیادتش کند و در نبود او خیرخواهش باشد و چون عطسه کرد، سرسلامتی‌اش دهد و چون او را دعوت کرد، قبول کند و چون مُرد، تشییع جنازه‌اش نماید.
2. کافی، محدث کلینی، جلد 2، صفحه‌ی 174. ترجمه: استاد اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: حق است بر مسلمان که چون اراده‌ی سفر داشته باشد، برادران را آگاه سازد و حق است بر برادرانش که چون از سفر آمد، به استقبال او بروند.