از موارد دیگری که می‌توان از آن قانون استجماع کرد، آیات و روایات معتبری است که کاری را موجب ورود به جهنم یا مانع از ورود به جهنم بر می‌شمارد.
نمونه‌ی 1 (حدیث): عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه‌السلام) قَالَ: «الکِبْرُ مَطَایا النَّارِ»1
نمونه‌ی 1 (حدیث): قَالَ رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «مَنْ جَلَسَ فِی مُصَلاهُ مِنْ صَلاةِ الفَجْرِ إِلَى طُلُوعِ الشَّمْسِ سَتَرَهُ اللهُ مِنَ النَّارِ»2
……………………………………..
1. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شیخ صدوق، صفحه‌ی 222. ترجمه: امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: تکبر، مرکب [رساندن صاحبش به] آتش است.
2. تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، جلد 2، صفحه‌ی 139؛ من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، جلد 1، صفحه‌ی 504. ترجمه: استاد اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: هر کس در مصلایش از نماز صبح تا طلوع آفتاب بنشیند، خدای تعالی او را از آتش [جهنم] بپوشاند.