از موارد دیگری که مفید تأکید در کلام است، آنجاست که نهی‌ای آمده باشد و سپس مورد کم‌ارزشی به عنوان حدّ اقل آن نهی، بیان شده باشد.
نمونه‌ی 1 (حدیث): قَالَ رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «لَا تَرُدُّوا السَّائِلَ وَ لَوْ بِظِلْفٍ مُحْتَرَقٍ»1
نمونه‌ی 2 (حدیث): قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ (علیه‌السلام): «لَا تَدَعْ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ إِنْ کانَ بَعْدَهُ شِعْرٌ»2
………………………………………….
1. کافی، محدث کلینی، جلد 4، صفحه‌ی 15. ترجمه: استاد اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: سائل را [دستِ خالی] رد مکنید، ولو با دادن سم سوخته‌ی گاو.
2. کافی، محدث کلینی، جلد 2، صفحه‌ی 672. ترجمه: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: گفتن «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» را ترک مکن، هر چند بعد از آن بخواهی شعری بخوانی.