از موارد دیگری که مفید تأکید می‌باشد این است که عملی بدون وقت مشخص معرفی شود و در متن دستور استاد آمده باشد که این عمل را همیشه و همه‌جا یا هر وقت به یاد آورد، بجا آورد.
نمونه‌ی 1 (حدیث): عَنِ الصَّالِحِینَ (علیهم‌السلام) قَالَ: تُکرِّرُ فِی لَیلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ هَذَا الدُّعَاءَ سَاجِداً وَ قَائِماً وَ قَاعِداً وَ عَلَى کلِّ حَالٍ وَ فِی الشَّهْرِ کُلِّهِ وَ کَیفَ أَمْکنَکَ وَ مَتَى حَضَرَکَ مِنْ دَهْرِکَ تَقُولُ بَعْدَ تَحْمِیدِ اللهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ الصَّلَاةِ عَلَى النَّبِی (صلّی الله علیه و آله و سلّم) اللهُمَّ کُنْ لِوَلِیکَ. .»1
…………………………………………
1. کافی، محدث کلینی، جلد 4، صفحه‌ی 162. ترجمه: از استادان منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) نقل شده است: در شب بیست و سوم ماه رمضان، این دعا را تکرار می‌کنی در سجده و ایستاده و نشسته و در هر حال و در سراسر ماه رمضان و به هر طوری که توانستی و هر وقت از روزگار که یادت آمد، می‌گویی بعد از حمد الهی و صلوات بر پیامبر، خدایا باش برای ولی‌ات…