از دیگر مواردی که می‌تواند مفید تأکید باشد آن است که استاد بعد از بیان امر یا نهی‌ای بفرماید آنچه برای خودم می‌پسندم را برای تو می‌پسندم. این بیان نحوه‌ای از تأکید را می‌رساند.
نمونه‌ی 1 (حدیث): عَنْ عَلِی بْنِ یقْطِینٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا إِبْرَاهِیمَ (علیه‌السلام) عَنِ التَّقْصِیرِ بِمَکةَ فَقَالَ: «أَتِمَّ وَ لَیسَ بِوَاجِبٍ إِلَّا أَنِّی أُحِبُّ لَک مَا أُحِبُّ لِنَفْسِی»1
نمونه‌ی 2 (حدیث): عَنْ زِیادِ بْنِ مَرْوَانَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا إِبْرَاهِیمَ (علیه‌السلام) عَنْ إِتْمَامِ الصَّلَاةِ فِی الْحَرَمَینِ فَقَالَ:«أُحِبُّ لَک مَا أُحِبُّ لِنَفْسِی أَتِمَّ الصَّلَاةَ»2
………………………………………………
1. کافی، محدث کلینی، جلد 4، صفحه‌ی 524. ترجمه: راوی می‌گوید از امام کاظم (علیه‌السلام) از شکسته خواندن نماز در مکه پرسیدم. فرمودند: تمام بخوان و واجب نیست [ولی این دستورم] جز [برای] این نیست که دوست دارم برای تو آنچه برای خودم دوست دارم.
2. کافی، محدث کلینی، جلد 4، صفحه‌ی 524. ترجمه: راوی می‌گوید: از امام کاظم (علیه‌السلام) پرسیدم از تمام خواندن نماز در حرمین [مکه و مدینه]. فرمودند: دوست دارم برای تو آنچه برای خودم دوست دارم، نماز را تمام بخوان.