یکی دیگر از مواردی که مفید تأکید است، تهدید به محشور شدن با بدان است. هر جا چنین تهدیدی باشد، نشان از تأکید دارد.
نمونهی 1 (حدیث): عَنْ عَبْدِ الْمَلِک قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ (علیهالسلام) عَنْ صَوْمِ تَاسُوعَاءَ وَ عَاشُورَاءَ مِنْ شَهْرِ الْمُحَرَّمِ فَقَال: «… وَ أَمَّا یوْمُ عَاشُورَاءَ فَیَوْمٌ أُصِیبَ فِیهِ الْحُسَینُ (علیهالسلام)… فَمَنْ صَامَهُ أَوْ تَبَرَّک بِهِ حَشَرَهُ اللهُ مَعَ آلِ زِیادٍ مَمْسُوخُ الْقَلْبِ مَسْخُوطٌ عَلَیهِ»1
………………………………………..
1. کافی، محدث کلینی، جلد 4، صفحهی 147. ترجمه: راوی میگوید از روزهی روز نهم و دهم محرم از امام صادق (علیهالسلام) پرسیدم… اما روز دهم، پس روزی است که در آن [بلا و شهادت] به [حضرت سید الشهداء] حسین (علیهالسلام) رسید… پس کسی که آن را روزه بگیرد یا به آن تبرّک بجوید، خدای تعالی او را با آل زیاد در حالی که دلش مسخ شده و بر او ناخشنود است، محشور مینماید.