در تدوین برنامه‌ی تربیتی منهاج فردوسیان، از روایات شیعیان غیر دوازده‌امامی نیز، برای تأسیس قاعده یا قانون، استفاده نشده است. مانند کتاب «دعائم الاسلام» که اثر ابو حنیفه نعمان بن محمد بن منصور بن احمد بن حَیون تمیمى مغربى ( 259 ـ 363 هجرى)، از دانشمندان قرن چهارم و از فقهاى بزرگ اسماعیلیه (شیعه‌ی هفت امامی) مىباشد. مؤلف این کتاب از بنیانگذاران فرقه‌ی اسماعیلیه به شمار مىآید و از نزدیکان خلفاى فاطمیه در مصر است. او بدین جهت، در صدد نگارش کتابى برآمد که مبانى عقیدتى و فقهى اسماعیلیه را بیان نماید، تا مورد استفاده و اطلاع عموم قرار گیرد. از همین روی، این کتاب از معتبرترین منابع قوانین اسماعیلیه به شمار مىآید.
پس با این حساب، جایی برای استفاده از قاعده‌ی تسامح نمی‌ماند.