برخی کتاب‌ها که مؤلفین‌شان متهم به تصوف بودند، در استجماع قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان، به عنوان منبع مورد استفاده قرار نگرفتند. مانند کتاب «عوالی الئالی» تألیف محمد بن على بن ابراهیم إحسائى، معروف به ابن ابى جمهور، متوفاى بعد از 901 هـ (دهه‌ی اول قرن دهم هجرى) است. وی متهم به گرایش به تصوف و مبانی وحدت وجود است، لذا تمام 5058 روایت آن، نادیده گرفته شد.
پس با توجه به این که به این روایات، توجه تأسیسی نمی‌شود، جایی برای استفاده از قاعده‌ی تسامح در آن، باقی نمی‌ماند.