برخی کتاب‌ها که مؤلفین شیعه‌ی دوازده‌امامی داشت ولی متهم به غلو بودند، نیز از گردونه‌ی استجماع قواعد و قوانین منهاج فردوسیان، کنار گذاشته شد. مانند «مشارق أنوار الیقین فى حقائق اسرار امیر المؤمنین (علیه‌السلام)» نوشته‌ی رَجَب بن محمّد بن رَجَب بُرسى (743 ـ 813 ق)، در شرح و تفسیر مناقب و فضایل اهل بیت، بهویژه حضرت على ( ع). روایات این کتاب نیز به علت اتهام غلوی که به رجب برسی متوجه است، از معرض استفاده‌ی تأسیسی قواعد و قوانین دور شد.
در این صورت نیز جایی برای استفاده از قاعده‌ی تسامح در اینگونه روایات، باقی نمی‌ماند