یعنی اوامر و نواهی‌ای که مخصوص زمان آینده است. از این گونه روایات، قانونی استجماع نمی‌شود. دلیل آن هم عقلی است، بدین معنی که عقل حکم می‌کند وقتی حکمی مربوط به زمانی است که هنوز نیامده، معنی ندارد که اکنون، برایش قانون وضع شود و مراعاتش نقشی در کمال و سعادت داشته باشد.
نمونه‌ی 1 (حدیث): عَنْ عَلِی بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: سَالتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ (علیه‌السلام) عَنِ الخَبَرِ الَّذِی رُوِی أَنَّ مَنْ کانَ بِالرَّهْنِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِأَخِیهِ المُؤْمِنِ فَأَنَا مِنْهُ بَرِیءٌ. فَقَالَ: «ذَلِک إِذَا ظَهَرَ الحَقُّ وَ قَامَ قَائِمُنَا أَهْلَ البَیتِ». قُلْتُ: فَالخَبَرُ الَّذِی رُوِی أَنَّ رِبْحَ المُؤْمِنِ عَلَى المُؤْمِنِ رِبًا مَا هُوَ؟ قَالَ: ذَاک إِذَا ظَهَرَ الحَقُّ وَ قَامَ قَائِمُنَا أَهْلَ البَیتِ وَ أَمَّا الیَوْمَ فَلَا بَأْسَ بِأَنْ یَبِیعَ مِنَ الأَخِ المُؤْمِنِ وَ یَرْبَحَ عَلَیهِ»1
……………………………
1. من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، جلد 3، صفحه‌ی 314. ترجمه: راوی می‌گوید: از امام صادق (علیه‌السلام) از حدیثی پرسیدم که فرموده‌اند: هر کس رهن در نزدش مطمئن‌تر از برادر مؤمنش باشد، من از او بیزارم. حضرت فرمودند: آن برای زمانی است که حق ظهور کند و قائم ما اهل بیت قیام نماید. گفتم: پس حدیثی که روایت شده سود گرفتن مؤمن از مؤمن رباست، چه معنی دارد؟ فرمودند: آن [نیز] برای زمانی است که حق ظهور کند و قائم ما اهل بیت قیام نماید. و اما امروز، اشکال ندارد کسی با سود، به برادر مؤمنش بفروشد.