سؤال: چه فرقی بین «روشن بودن» و «آسان بودن» منهاج فردوسیان وجود دارد؟
تفصیل سؤال: بارها گفته‌اید که «منهاج فردوسیان» روشن هست ولی آسان نیست؛ با توجه به این جمله، چه فرقی بین «روشن بودن» و «آسان بودن» وجود دارد؟
جواب: این فرق، در روایت زیر، به خوبی نشان داده شده است:
قَدْ رُوِیَ عَنِ النَّبِیِّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) أَنَّهُ قَالَ: «مَنْ دَخَلَ عَلَیْهِ شَهْرُ رَمَضَانَ فَصَامَ نَهَارَهُ وَ أَقَامَ وِرْداً فِی لَیْلَتِهِ وَ حَفِظَ فَرْجَهُ وَ لِسَانَهُ وَ غَضَّ بَصَرَهُ وَ کَفَّ أَذَاهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَهَیْئَةِ یَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ» فَقِیلَ لَهُ مَا أَحْسَنَ هَذَا مِنْ حَدِیثٍ! فَقَالَ: «مَا أَصْعَبَ هَذَا مِنْ شَرْطٍ». [الفقه المنسوب إلی الإمام الرضا (علیه‌السلام)، صفحه‌ی 204، باب 30: باب نوافل شهر رمضان و دخوله]
ترجمه: از استاد اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) روایت شده که آن حضرت فرمودند: هر شخصی داخل ماه رمضان شود و روزهایش را روزه بگیرد و قسمتی از شب‌هایش را نماز بخواند و شهوت جنسی و زبانش را حفظ نماید و چشم از دیدن حرام‌ها بپوشد و آزاری نرساند، از گناهانش چنان خارج می‌شود، مانند روزی که از مادر متولد شده است. عرض شد: چقدر این سخن، نیکوست. فرمودند: چقدر شرط‌های آن دشوار است.
در این حدیث شریف، به خوبی بین «روشن بودن» و «آسان بودن» فرق گذاشته شده است. باور کردنِ قواعد نظری و عمل کردن به قوانین عملی منهاج فردوسیان نیز چنین است؛ یعنی خیلی روشن است که چه چیزی خواسته شده ولی انجام دادنش بویژه پیوسته انجام‌دادنش بسیار دشوار است و مراقبه‌ای به طول عمر لازم دارد.
مثلاً وقتی می‌گویند: «نماز شب بخوان». بسیار روشن است که منظور، خواندن یازده رکعت نماز با کیفیت مشخص در فاصله‌ی نیمه‌شب تا اذان صبح است؛ ولی انجام دادن آن بویژه برای یک عمر، آسان نیست.