«وَإِنَّ الفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ * یصْلَوْنَهَا یوْمَ الدِّینِ * وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ»
«و بیشک بدکاران در دوزخند. روز جزا در آنجا درآیند. و [هیچ وقت] از آن [عذاب] دور نخواهند بود».
[سوره‌ی انفطار، آیات 14 تا 16]
«وَإِنَّ الفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ * یصْلَوْنَهَا یوْمَ الدِّینِ * وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ»
«و بیشک بدکاران در دوزخند. روز جزا در آنجا درآیند. و [هیچ وقت] از آن [عذاب] دور نخواهند بود».
[سوره‌ی انفطار، آیات 14 تا 16]
«فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الکبْرَی * یوْمَ یتَذَکـرُ الإِنسَانُ مَا سَعَی * وَبُرِّزَتِ الجَحِیمُ لِـمَن یَرَی * فَأَمَّا مَن طَغَی * وَآثَرَ الحَیاةَ الدُّنْیا * فَإِنَّ الجَحِیمَ هِی المَأْوَی»
«پس آنگاه که آن هنگامه‌ی بزرگ دررسد. [آن] روز است که انسان آنچه را که در پی آن کوشیده است به یاد آورد. و جهنم برای هر که بیند آشکار گردد. اما هر که طغیان کرد. و زندگی پست دنیا را برگزید. پس جایگاه او همان آتش است».
[سوره‌ی نازعات، آیات 34 تا 39]
«إِنَّ جَهَنَّمَ کانَتْ مِرْصَادًا * لِلْطَّاغِینَ مَآبًا * لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا * لَّا یذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا * إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا * جَزَاءً وِفَاقًا * إِنَّهُمْ کانُوا لَا یرْجُونَ حِسَابًا * وَکذَّبُوا بِآیاتِنَا کذَّابًا * وَکُلَّ شَیءٍ أَحْصَینَاهُ کتَابًا * فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکمْ إِلَّا عَذَابًا»
«[آری] جهنم [از دیر باز] کمینگاهی بوده. [که] برای سرکشان بازگشتگاهی است. روزگاری دراز در آن درنگ کنند. در آنجا نه خنکی چشند و نه شربتی. جز آب جوشان و چرکآبهای. کیفری مناسب [با جرم آنها]. آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند. و آیات ما را سخت تکذیب میکردند. و حال آنکه هر چیزی را برشمرده [و به صورت] کتابی در آوردهایم. پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزی] بر شما نمیافزاییم»
[سوره‌ی نبأ، آیات 21 تا 30]
«وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَـهُم عَذَابًا أَلِیمًا»
«و برای ظالمان عذابی پردرد آماده کرده است»
[سوره‌ی انسان، آیه‌ی 31]
«إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکافِرِینَ سَلَاسِلَا وَ أَغْلَالًا وَ سَعِیرًا»
«ما برای ناسپاسان، زنجیرها و غل‌ها و شعلههای سوزان آتش آماده کردهایم».
[سوره‌ی انسان، آیه‌ی 4]
«وَ وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ * تَظُنُّ أَن یفْعَلَ بِهَا فَاقِرَة»
«و در آن روز [قیامت،] صورت‌هایی عبوس و در هم کشیده است. زیرا میداند عذابی در پیش دارد که پشت را در هم میشکند».
[سوره‌ی قیامت، آیات 24 و 25]
«سَأُصْلِیهِ سَقَرَ * وَمَا أَدْرَاک مَا سَقَرُ * لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ * لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ»
«زودا که او را به سقر در آورم. و تو چه دانی که آن سقر چیست؟ [وادی‌ای از عذاب خاصی است که] نه باقی میگذارد و نه رها میکند. [عذابش چنان شدید است که] پوست‌ها را سیاه میگرداند».
[سوره‌ی مدثر، آیات 26 تا 29]
«وَ ذَرْنِی وَ المُکذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِیلًا * إِنَّ لَدَینَا أَنکالًا وَجَحِیمًا * وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَابًا أَلِیمًا * یوْمَ تَرْجُفُ الأَرْضُ وَالجِبَالُ وَ کانَتِ الجِبَالُ کثِیبًا مَّهِیلًا»
«و مرا با تکذیبکنندگان توانگر واگذار و اندکی مهلتشان ده. در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ و غذایی گلوگیر و عذابی پر درد است. روزی که زمین و کوه‌ها به لرزه درآیند و کوه‌ها همچون ریگ، روان گردند».
[سوره‌ی مزمل، آیات 11 تا 14]
«وَ أَمَّا القَاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا»
«ولی منحرفان، هیزم جهنم خواهند بود».
[سوره‌ی جن، آیه‌ی 15]
«وَأَمَّا مَنْ أُوتِی کتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیقُولُ یا لَیتَنِی لَمْ أُوتَ کتَابِیهْ * وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ * یا لَیتَهَا کانَتِ القَاضِیةَ * مَا أَغْنَی عَنِّی مَالِیهْ * هَلَک عَنِّی سُلْطَانِیهْ * خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الجَحِیمَ صَلُّوهُ * ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکوهُ * إِنَّهُ کانَ لَا یؤْمِنُ بِاللهِ العَظِیمِ * وَلَا یحُضُّ عَلَی طَعَامِ المِسْکینِ * فَلَیسَ لَهُ الیوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ * وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ * لَا یأْکلُهُ إِلَّا الخَاطِئُونَ»
«و اما کسی که کارنامهاش به دست چپش داده شود، گوید: ای کاش کتابم را دریافت نکرده بودم. و از حساب خود خبردار نشده بودم. ای کاش آن [مرگ] کار را تمام میکرد. مال من مرا سودی نبخشید. قدرت من از [کف] من برفت. [پس ندایی خشم‌آلود می‌شنود که می‌گوید:] بگیرید او را و در غل [و زنجیر] کشید. آنگاه میان آتشش اندازید. پس در زنجیری که درازی آن هفتاد گز است، وی را در بند کشید. چرا که او به خدای بزرگ نمیگروید. و به اطعام مسکین تشویق نمیکرد. پس امروز او را در اینجا حمایت‌گری نیست. و خوراکی جز چرک‌آبه ندارد. که آن را جز خطاکاران نمیخورند».
[سوره‌ی حاقه، آیات 25 تا 37]
«کَذَلِک العَذَابُ وَ لَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکبَرُ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ»
«عذاب [دنیا] چنین [دردناک و طاقت‌فرسا] است و عذاب آخرت اگر میدانستند، قطعاً بزرگتر [و هول‌انگیزتر] خواهد بود».
[سوره‌ی قلم، آیه‌ی 33]
«وَلِلَّذِینَ کفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ المَصِیرُ * إِذَا اُلقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِی تَفُورُ * تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الغَیظِ کلَّمَا اُلقِی فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یأْتِکمْ نَذِیرٌ * قَالُوا بَلَی قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللهُ مِن شَیءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کبِیرٍ * وَقَالُوا لَوْ کنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ * فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِیرِ»
«و کسانی که به پروردگارشان انکار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامی است. چون در آنجا افکنده شوند از آن خروشی میشنوند در حالی که میجوشد. نزدیک است که از خشم، شکافته شود. هر بار که گروهی در آن افکنده شوند نگاهبانان آن از ایشان پرسند: مگر شما را [در دنیا] هشدار دهندهای نیامد؟! گویند: چرا، هشدار دهندهای به سوی ما آمد و[لی] تکذیب کردیم و گفتیم: خدا چیزی فرو نفرستاده است؛ شما جز در گمراهی بزرگ نیستید. و گویند: اگر شنیده [و پذیرفته] بودیم یا تعقّل کرده بودیم در [میان] دوزخیان نبودیم. پس به گناه خود اقرار میکنند و مرگ باد بر اهل جهنم».
[سوره‌ی ملک، آیات 6 تا 11]
«فَالیوْمَ لَا یؤْخَذُ مِنکمْ فِدْیةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کفَرُوا مَأْوَاکمُ النَّارُ هِی مَوْلَاکمْ وَبِئْسَ المَصِیرُ»
«پس امروز نه از شما و نه از کسانی که کافر شدهاند عوضی پذیرفته نمیشود. جایگاهتان آتش است. آن سزاوار شماست و چه بد سرانجامی است».
[سوره‌ی حدید، آیه‌ی 15]
«وَأَمَّا إِن کانَ مِنَ المُکذِّبِینَ الضَّالِّینَ * فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ * وَ تَصْلِیةُ جَحِیمٍ»
«و اما اگر از دروغزنان گمراه است. پس با آبی جوشان پذیرایی خواهد شد. و [فرجامش] درافتادن به جهنم است».
[سوره‌ی واقعه، آیات 92 تا 94]
«وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ * فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ * وَ ظِلٍّ مِّن یحْمُومٍ * لَّا بَارِدٍ وَلَا کرِیمٍ * إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذَلِک مُتْرَفِینَ * وَکانُوا یصِرُّونَ عَلَی الحِنثِ العَظِیمِ * وَ کانُوا یقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ * أَوَ آبَاؤُنَا الأَوَّلُونَ * قُلْ إِنَّ الأَوَّلِینَ وَالآخِرِینَ * لَمَجْمُوعُونَ إِلَی مِیقَاتِ یوْمٍ مَّعْلُومٍ * ثُمَّ إِنَّکمْ أَیهَا الضَّالُّونَ المُکذِّبُونَ * لَآکلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ * فَمَالِئُونَ مِنْهَا البُطُونَ * فَشَارِبُونَ عَلَیهِ مِنَ الـحَمِیمِ * فَشَارِبُونَ شُرْبَ الهِیمِ * هَذَا نُزُلُهُمْ یوْمَ الدِّینِ»
«و یاران چپ، کدامند یاران چپ؟ [سرگردان] در [میان] بادِ گرم و آبِ داغ. و سایهای از دودِ تار. نه خنک [است] و نه خوش. اینان بودند که پیش از این، نازپروردگان بودند. و بر گناه بزرگ [خویش] پافشاری میکردند. و میگفتند آیا چون مُردیم و خاک و استخوان شدیم، واقعاً [باز] زنده میگردیم؟! یا پدران گذشته‌ی ما [نیز زنده می‌گردند؟!]. بگو در حقیقت، اولین و آخرین [انسان‌ها] قطعاً همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند. آنگاه شما ای گمراهان دروغ‌پرداز. قطعاً از درختی که از زقوم است خواهید خورد. و از آن شکم‌هایتان را خواهید آکند. و روی آن از آبِ جوش مینوشید. [مانند] نوشیدن اشتران تشنه. این است پذیرایی آنان در روز جزا».
[سوره‌ی واقعه، آیات 41 تا 56]
«یُعْرَفُ المُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَ الأَقْدَامِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکذِّبُ بِهَا المُجْرِمُونَ * یََطُوفُونَ بَینَهَا وَ بَینَ حَمِیمٍ آنٍ»
«[در آن روز سخت،] تبهکاران از سیمایشان شناخته میشوند و [آنها را] از پیشانی و پایشان بگیرند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! این است همان جهنمی که تبهکاران آن را دروغ میخواندند. [حالِ گنهکاران در جهنم چنان است که] میانِ آن [آتش] و میان آبِ جوشان سرگردان باشند».
[سوره‌ی رحمان، آیات 41 تا 44]
«إِنَّ المُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ * یوْمَ یسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَی وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ»
«روزی که [گنهکاران] در آتش، به رو کشیده میشوند [و به آنان گفته میشود:] لهیب آتش را بچشید [و سختی عذاب آن را احساس کنید]»
[سوره‌ی قمر، آیه‌ی 48]
«یوْمَ یدَعُّونَ إِلَی نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا * هَذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنتُم بِهَا تُکذِّبُونَ»
«روزی که به سوی آتش جهنم کشیده میشوند [چه] کشیدنی. [و به آنان گویند:] این همان آتشی است که دروغش میپنداشتید»
[سوره‌ی طور، آیات 13 و 14]
«یوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِیدٍ»
«آن روز که [ما] به دوزخ میگوییم آیا پُر شدی و می‌گوید: آیا باز هم هست؟»
[سوره‌ی ق، آیه‌ی 30]
«وَأَعَدَّ لَـهُم جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِیرًا»
«و جهنم را برای آنان آماده گردانیده و [چه] بد سرانجامی است».
[سوره‌ی فتح، آیه‌ی 6]
«کمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَ سُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ»
«[آیا کسی که در باغ‌های دلانگیز بهشت و رضوان و آمرزش خداست] مانند کسی است که جاودانه در آتش است و آبی جوشان به خوردشان داده میشود [تا] رودههایشان را از هم فرو پاشد؟»
[سوره‌ی محمد، آیه‌ی 15]
«وَیوْمَ یعْرَضُ الَّذِینَ کفَرُوا عَلَی النَّارِ أَلَیسَ هَذَا بِالحَقِّ قَالُوا بَلَی وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا العَذَابَ بِمَا کنتُمْ تَکفُرُونَ»
«و روزی که کافران بر آتش عرضه میشوند [از آنان میپرسند] آیا این راست نیست؟ می‌گویند: سوگند به پروردگارمان که آری [راست است] میفرماید: پس به [سزای] آنکه انکار میکردید، عذاب [سخت و دردناک جهنم] را بچشید».
[سوره‌ی احقاف، آیه‌ی 34]
«وَ یَوْمَ یعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَی النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیبَاتِکمْ فِی حَیاتِکمُ الدُّنْیا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالیوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَسْتَکبِرُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیرِ الحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَفْسُقُونَ»
«و آن روز که آنهایی را که کفر ورزیدهاند بر آتش عرضه میدارند [به آنان می‌گویند:] نعمت‌های پاکیزه‌ی خود را در زندگی دنیایتان [خودخواهانه] صرف کردید و از آنها برخوردار شدید؛ پس امروز به [سزای] آنکه در زمین به ناحق سرکشی مینمودید و به سبب آنکه نافرمانی میکردید، به عذاب خفت[آور] کیفر مییابید».
[سوره‌ی احقاف، آیه‌ی 20]
«وَ قِیلَ الیوْمَ نَنسَاکمْ کمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یوْمِکمْ هَذَا وَمَأْوَاکمْ النَّارُ وَمَا لَکم مِّن نَّاصِرِینَ * ذَلِکم بِأَنَّکمُ اتَّخَذْتُمْ آیاتِ اللهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکمُ الحَیاةُ الدُّنْیا فَالیوْمَ لَا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ یَسْتَعْتَبُونَ»
«و گفته شود همانگونه که دیدار امروزتان را فراموش کردید امروز شما را فراموش خواهیم کرد و جایگاهتان در آتش است و برای شما یاورانی نخواهد بود. این بدان سبب است که شما آیات خدا را به ریشخند گرفتید و زندگی دنیا فریبتان داد. پس امروز نه از این [آتش] بیرون آورده میشوند و نه عذرشان پذیرفته میگردد».
[سوره‌ی جاثیه، آیات 34 و 35]
«أُوْلَئِک لَـهُم عَذَابٌ مُّهِینٌ * مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یغْنِی عَنْهُم مَّا کسَبُوا شَیئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللهِ أَوْلِیاءَ وَ لَـهُم عَذَابٌ عَظِیمٌ * هَذَا هُدًی وَالَّذِینَ کفَرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ لَـهُم عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِیمٌ»
«آنان عذابی خفتآور خواهند داشت. پیشاپیش آنها دوزخ است و آنچه را اندوخته و آن دوستانی را که غیر از خدا اختیار کردهاند به کارشان نمیآید و عذابی بزرگ خواهند داشت. این رهنمودی است و کسانی که آیات پروردگارشان را انکار کردند برایشان عذابی دردناک از پلیدی است».
[سوره‌ی جاثیه، آیات 9 تا 11]
«إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ * طَعَامُ الأَثِیمِ * کَالمُهْلِ یغْلِی فِی البُطُونِ * کَغَلْی الحَمِیمِ * خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَی سَوَاءِ الجَحِیمِ * ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الحَمِیمِ * ذُقْ إِنَّک أَنتَ العَزِیزُ الکرِیمُ * إِنَّ هَذَا مَا کنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ»
«آری درخت زقوم. خوراک [هر] گناه‌پیشه است. چون مس گداخته در شکم‌ها میگدازد. همانند جوشش آب جوشان. [ندایی قهرآلود می‌رسد:] او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید. آنگاه از عذابِ آب جوشان بر سرش فرو ریزید. [و به استهزاء گویند:] بچش که تو همان ارجمند بزرگوار [دنیا] هستی. این است همان چیزی که در باره‌ی آن تردید میکردید».
[سوره‌ی دخان، آیات 43 تا 50]
«إِنَّ المُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ * لَا یفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ * وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکن کانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ * وَ نَادَوْا یا مَالِک لِیقْضِ عَلَینَا رَبُّک قَالَ إِنَّکم مَّاکثُونَ * لَقَدْ جِئْنَاکم بِالحَقِّ وَلَکنَّ أَکثَرَکمْ لِلْحَقِّ کارِهُونَ»
«بیگمان، مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند. [عذاب] از آنان تخفیف نمییابد و آنها در آنجا نومیدند. و ما بر ایشان ستم نکردیم بلکه خود، ستمکار بودند. و فریاد کشند: ای مالک [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند. [مالک جهنم با تندی به آنان] پاسخ دهد: شما ماندگارید. قطعاً حقیقت را برایتان آوردیم لیکن بیشترِ شما حقیقت را خوش نداشتید».
[سوره‌ی زخرف، آیات 74 تا 78]
«وَ تَرَی الظَّالِمِینَ لَمَّا رَأَوُا العَذَابَ یقُولُونَ هَلْ إِلَی مَرَدٍّ مِّن سَبِیلٍ * وَ تَرَاهُمْ یعْرَضُونَ عَلَیهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ ینظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِی وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِیهِمْ یوْمَ القِیامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُّقِیمٍ»
«و [روز محشر عظیم،] ستمگران را میبینی که چون عذاب را بنگرند می‌گویند: آیا راهی برای برگشتن [به دنیا] هست؟ آنان را میبینی [که چون] بر [آتش] عرضه میشوند از [شدت] زبونی، فروتن شدهاند. زیرچشمی مینگرند و کسانی که گرویدهاند می‌گویند: در حقیقت، زیانکاران کسانیاند که روز قیامت، خودشان و کسانشان را دچار زیان کردهاند. آری ستمکاران در عذابی پایدار هستند».
[سوره‌ی شورا، آیات 44 و 45]
«إِنَّ الَّذِینَ یلْحِدُونَ فِی آیاتِنَا لَا یخْفَوْنَ عَلَینَا أَفَمَن یلْقَی فِی النَّارِ خَیرٌ أَم مَّن یأْتِی آمِنًا یوْمَ القِیامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ»
«آیا [حالِ] کسی که در آتش [سوزان جهنم] افکنده میشود. بهتر است یا کسی که روز قیامت آسودهخاطر میآید؟!»
[سوره‌ی فصلت، آیه‌ی 40]
«فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کانُوا یعْمَلُونَ * ذَلِک جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللهِ النَّارُ لَـهُم فِیهَا دَارُ الخُلْدِ جَزَاءً بِمَا کانُوا بِآیاتِنَا یجْحَدُونَ»
«و قطعاً کسانی را که کافر شدهاند عذابی سخت میچشانیم و حتمـاً آنها را به بدتر از آنچه میکردهاند جزا میدهیم. آری سزای دشمنان خدا همان آتش است که در آن منزل همیشگی دارند. [این] جزا به کیفر آن است که نشانههای ما را انکار میکردند»
[سوره‌ی فصلت، آیات 27 و 28]