قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «ینشِئُ اللهُ سَحابَةً لِأَهلِ النّارِ سَوداءَ مُظلِمَةً، فَیقالُ: یا أهلَ النّارِ، أی شَیءٍ تَطلُبونَ؟ فَیذکرونَ بِها سَحابَةَ الدُّنیا، فَیقُولُونَ: یا رَبَّنَا الشَّرابُ! فَیمطِرُهُم أغلالاً تَزیدُ فی أغلالِهِم، وَ سَلاسِلَ تَزیدُ فی سَلاسِلِهِم، وَ جَمراً تَلتَهِبُ عَلَیهِم».
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «خداوند، ابر سیاهِ تاریکی را برای اهل آتش پدید می‌آورد و گفته می‌شود: ای اهل آتش، چه می‌خواهید؟ دوزخیان با دیدن آن [ابر سیاه] به یاد ابرهای [باران‌زای] دنیا می‌افتند و می‌گویند: پروردگارا، نوشیدنی [از این ابر بر ما بباران]!
پس خداوند بر آنان کند و زنجیرهایی فرو می‌بارانَد که بر کند و زنجیرهایشان می‌افزاید، و اخگرهایی می‌بارانََد که بر آنان شعله‌ور می‌شوند».
[المعجم الاوسط، جلد 4، صفحه‌ی 247]