قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «إنَّ فِی النّارِ حَیاتٍ کأَمثالِ أعناقِ البُختِ، تَلسَعُ إحداهُنَّ اللَّسعَةَ، فَیجِدُ حُمُوَّتَها أربَعینَ خَریفاً. وَ إنَّ فِی النّارِ عَقارِبَ کأَمثالِ البِغالِ المُؤکفَةِ، تَلسَعُ إحداهُنَّ اللَّسعَةَ فَیجِدُ حُمُوَّتَها أربَعینَ سَنَةً»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «در آتش [جهنم] مارهایی هستند همانند گردن شتر و هر یک از آن‌‌ها چنان نیشی می‌زند که [دوزخی] سوزش آن را تا چهل سال احساس می‌کند. [همچنین] در آتش [جهنم] عقرب‌هایی هستند به مانند قاطر پالان شده، و هر یک از آن‌‌ها چنان نیشی می‌زند که [دوزخی] سوزش آن را تا چهل سال احساس می‌کند».
[مسند ابن حنبل، جلد 6، صفحه‌ی 217؛ المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، جلد 4، صفحه‌ی 635؛ صحیح ابن حبان، جلد 16، صفحه‌ی 512؛ البعث و النشور، صفحه‌ی 311؛ تاریخ دمشق، ابن عساکر، جلد 17، صفحه‌ی 219؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 526]