قَالَ رَسولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «یا أیهَا النّاسُ! اِبکوا، فَإِن لَم تَبکوا فَتَباکوا ؛ فَإِنَّ أهلَ النّارِ یبکونَ حَتّى تَسیلَ دُموعُهُم فی وُجوهِهِم کأَنَّها جَداوِلُ، حَتّى تَنقَطِعَ الدُّموعُ فَتَسیلَ الدِّماءُ فَتَقرَحَ العُیونَ، فَلَو أنَّ سُفُناً اُجرِیت فیها لَجَرَت».
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «ای مردم، [امروز که می‌توانید بر گناهان خود] گریه کنید و اگر گریه‌تان نیامد، تظاهر به گریه کنید؛ زیرا [گریه کردن در فردای قیامت سودی ندارد و] اهل آتش، چنان گریه می‌کنند که اشک‌هایشان مانند جوی، بر گونه‌هایشان روان می‌گردد، تا آن که اشک‌ها می‌خشکد و خون جاری می‌شود و چشم‌ها زخم می‌شوند، و اگر چند کشتی در آن‌‌ها به حرکت در آورده شوند، حرکت می‌کنند. [ولی اینهمه گریه، سودی به حالشان ندارد]».
[سنن ابن ماجه، جلد 2، صفحه‌ی 1446؛ المصنف، ابن ابی شیبه، جلد 8، صفحه‌ی 93؛ صفة النار، ابن ابی الدنیا، صفحه‌ی 131؛ البعث و النشور، صفحه‌ی 325؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 14، صفحه‌ی 531]