حاج فردوسی

«وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * ذَوَاتَا أَفْنَانٍ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا عَینَانِ تَجْرِیانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا مِن کلِّ فَاکهَةٍ زَوْجَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * مُتَّکئِینَ عَلَی فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَی الجَنَّتَینِ دَانٍ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * کأَنَّهُنَّ الیاقُوتُ وَالمَرْجَانُ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * هَلْ جَزَاءُ الإِحْسَانِ إِلَّا الإِحْسَانُ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * مُدْهَامَّتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا عَینَانِ نَضَّاخَتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا فَاکهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِنَّ خَیرَاتٌ حِسَانٌ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الخِیامِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * لَمْ یطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * مُتَّکئِینَ عَلَی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِی حِسَانٍ»

«و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! که دارای شاخسارانند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، دو چشمه روان است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، از هر میوه‌‏ای دو گونه است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! بر بسترهایی که آستر آن‌‌ها از ابریشم درشت‌‏بافت است تکیه کنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانی] در دسترس است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن [باغ‌ها، دلبرانی] فروهشته‌‏نگاهند که دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آن‌‌ها نرسیده است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! گویی که آن‌‌ها [از شدت درخشش و ارزشمند بودن،] یاقوت و مرجانند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! [آنان که در دنیا احسان کردند، در اینجا چنین احسانی نصیبشان می‌شود] مگر پاداش احسان جز احسان است؟! پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! و غیر از آن دو [باغ]، دو باغ [دیگر نیز] هست. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! که از [شدت] سبزی، سیه‏‌گون می‏‌نماید. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، دو چشمه‌ی همواره جوشان است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، میوه و خرما و انار است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آنجا [حوریانی] نکوخوی و نکورویند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! حورانی پرده‏‌نشین در [دل] خیمه‏‌ها. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آن‌‌ها نرسیده است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‏‌اند [و غرق در نعمت و لذتِ جاویدان خداوند هستند]».

[سوره‌ی رحمان، آیات 46 تا 76]

«إِنَّ المُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ * فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیک مُّقْتَدِرٍ»

«در حقیقت، مردم پرهیزکار در میان باغ‌ها و نهرها، در قرارگاه راستی [یعنی بهشت برین] نزد پادشاهی توانا [یعنی خدای متعال] جای دارند».

[سوره‌ی قمر، آیات 54 و 55]

«إِنَّ المُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَعِیمٍ * فَاکهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الجَحِیمِ * کلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کنتُمْ تَعْمَلُونَ * مُتَّکئِینَ عَلَی سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ * وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیتُهُم بِإِیمَانٍ ألحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَیءٍ کلُّ امْرِئٍ بِمَا کسَبَ رَهِینٌ * وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاکهَةٍ وَ لَـحْمٍ مِّمَّا یشْتَهُونَ * یتَنَازَعُونَ فِیهَا کأْسًا لَّا لَغْوٌ فِیهَا وَ لَا تَأْثِیمٌ * وَ یطُوفُ عَلَیهِمْ غِلْمَانٌ لَـهُم کأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّکنُونٌ * وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ یتَسَاءَلُونَ * قَالُوا إِنَّا کنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ * فَمَنَّ اللهُ عَلَینَا وَ وَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ * إِنَّا کنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ البَرُّ الرَّحِیمُ»

«پرهیزکاران در باغ‌هایی [وسیع] و [در] ناز و نعمتند. به آنچه پروردگارشان به آنان داده، دلشادند و پروردگارشان آن‌‌ها را از عذاب دوزخ مصون داشته است. [به آنان گویند:] به [پاداش] آنچه به جای می‏‌آوردید، بخورید و بنوشید، گوارایتان باد.

بر تخت‌هایی ردیف هم تکیه زده‌‏اند و حوران درشت‏‌چشم را همسر آنان گردانده‌‏ایم. و کسانی که گرویده و فرزندانشان آن‌‌ها را در ایمان پیروی کرده‏‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزی از کار[ها]شان را نمی‏‌کاهیم. [همواره متوجه باشید که] هر کسی در گرو دستاورد خویش [و کارهایی که انجام داده،] است. [از دیگر نعمت‌های بهشت این است که بهشتیان را] با [هر نوع] میوه و گوشتی که دلخواه آنهاست، مدد [و تقویت] می‏‌کنیم.
در آنجا [چنان شاد و سرحالند که] جامی [از نوشیدنی‌های بهشتی را برای شوخی و سرگرمی] از دست هم می‏‌ربایند [و بر سرش هم‌چشمی می‏‌کنند] که در [نوشیدن] آن [جام،] نه یاوه‌گویی است و نه گناه.
و برای [خدمت] آنان پسرانی [ایستاده] هستند که بر گردشان همی‏‌گردند. انگار آن‌‌ها مرواریدی‏‌اند که [در صدف] نهفته است. و برخی‏شان رو به برخی کنند [و] از [احوال] هم پرسند. گویند: ما پیشتر در میان خانواده‌ی خود، بیمناک بودیم. پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب داغ [و مرگبار] حفظ کرد. ما از دیرباز او را می‏‌خواندیم که او همان نیکوکارِ مهربان است»

[سوره‌ی طور، آیات 17 تا 28]

«إِنَّ المُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیونٍ * آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ»

«پرهیزکاران در باغ‌ها[ی وسیع بهشت] و چشمه‌ساران [چشم‌نواز آن قرار دار]ند. [و با سرخوشی و خوشحالی بسیار،] آنچه را پروردگارشان [به آنان] عطا فرموده، می‏‌گیرند».

[سوره‌ی ذاریات، آیات 15 و 16]

«وَ اُزْلِفَتِ الجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیرَ بَعِیدٍ * هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ * مَنْ خَشِی الرَّحْمَنَ بِالغَیبِ وَ جَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ * ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِک یوْمُ الخُلُودِ * لَـهُم مَّا یشَاؤُونَ فِیهَا وَ لَدَینَا مَزِیدٌ»

«و [در روز قیامت،] بهشت را برای پرهیزکاران نزدیک گردانند بی‏‌آن که دور باشد. [و به آنان گویند:] این همان [بهشت اعلایی] است که وعده یافته‌‏اید [و] برای هر توبه‏‌کارِ نگهبانِ [حدودِ خدا] خواهد بود. آن که در نهان، از خدای بخشنده بترسد و با دلی توبه‏‌کار [باز] آید. [سپس ندا می‌رسد که ای منهاجیون و ای منهاجیات] به سلامت [و شادکامی] در آن درآیید [که] این روز جاودانگی است. [آنان که به بهشت در آیند،] هر چه بخواهند در آنجا دارند و پیش ما فزونتر [هم] هست»

[سوره¬ی ق، آیات 31 تا 35]

«مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ المُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِن مَاءٍ غَیرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِن لَّبَنٍ لَّمْ یتَغَیرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ وَ أَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّی وَ لَـهُم فِیهَا مِن کلِّ الثَّمَرَاتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ کمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَ سُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ»

«مَثَل بهشتی که به پرهیزکاران وعده داده شده [اینگونه است که آن، باغی است که] در آن نهرهایی است از آبی که [رنگ و بو و طعمش] برنگشته و جوی‌هایی از شیری که مزه‏‌اش دگرگون نشود و رودهایی از باده‏‌ای که برای نوشندگان [دارای] لذتی [شگفت انگیز] است و جویبارهایی از عسل ناب و در آنجا از هر گونه میوه برای آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر،] آمرزش پروردگار آنهاست. [آیا چنین کسی در چنین باغی دل‌‏انگیز] مانند کسی است که جاودانه در آتش است و آبی جوشان به خوردشان داده می‏‌شود [تا] روده‏‌هایشان را از هم فرو پاشد؟!»

[سوره‌ی محمد، آیه‌ی 15]

«إِنَّ المُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ * فِی جَنَّاتٍ وَ عُیونٍ * یلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِینَ * کذَلِک وَ زَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ * یدْعُونَ فِیهَا بِکلِّ فَاکهَةٍ آمِنِینَ * لَا یذُوقُونَ فِیهَا المَوْتَ إِلَّا المَوْتَةَ الأُولَی وَ وَقَاهُمْ عَذَابَ الجَحِیمِ * فَضْلًا مِن رَبِّک ذَلِک هُوَ الفَوْزُ العَظِیمُ»

«به راستی پرهیزکاران در جایگاهی آسوده[اند]. در بوستان‌ها و کنار چشمه‏‌سارها. پرنیان نازک و دیبای ستبر می‏‌پوشند [و] برابر هم نشسته‏‌اند. [آری] چنین [خواهد بود] و آن‌‌ها را با حوریان درشت‏‌چشم همسر می‏‌گردانیم. در آنجا هر میوه‌ای را [که بخواهند] آسوده خاطر می‏‌طلبند. در آنجا جز مرگ نخستین، مرگی نخواهند چشید و [خدا] آن‌‌ها را از عذاب دوزخ نگاه می‏‌دارد. [این] بخششی است از جانب پروردگار تو. این است همان کامیابی بزرگ»

[سوره‌ی دخان، آیات 51 تا 57]

«یا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَیکمُ الیوْمَ وَ لَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ * الَّذِینَ آمَنُوا بِآیاتِنَا وَکانُوا مُسْلِمِینَ * ادْخُلُوا الجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُکمْ تُحْبَرُونَ * یطَافُ عَلَیهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَ أَکوَابٍ وَ فِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الأَنفُسُ وَ تَلَذُّ الأَعْینُ وَ أَنتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ * وَ تِلْک الجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کنتُمْ تَعْمَلُونَ * لَکمْ فِیهَا فَاکهَةٌ کثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکلُونَ»

«[خدای متعال در روز قیامت به اصحاب منهاج می‌فرماید:] ای بندگان من، امروز بر شما بیمی نیست و غمگین نخواهید شد. [منهاجیون] همان کسانی [هستند] که به آیات ما ایمان آورده و تسلیم بودند. شما با همسرانتان شادمانه داخل بهشت ‏شوید. سینی‌هایی از طلا و جام‏‌هایی در برابر آنان می‏‌گردانند و در آنجا آنچه دل‌ها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست] و شما در آن جاودانید. و این است همان بهشتی که به [پاداش] آنچه می‏‌کردید، میراث یافتید. در آنجا برای شما [منهاجیون و منهاجیات] میوه‏‌هایی فراوان خواهد بود که از آن‌‌‌ها می‏‌خورید [و فراوان لذت می‌برید]»

[سوره‌ی زخرف، آیات 68 تا 73]

«وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی رَوْضَاتِ الجَنَّاتِ لَـهُم مَّا یشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِک هُوَ الفَضْلُ الکبِیرُ»

«و [اما] کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏‌اند در باغ‌های بهشتند. آنچه را بخواهند نزد پروردگارشان خواهند داشت. این است همان فضل بزرگ»

[سوره‌ی شورا، آیه‌ی 22]

«مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِّن ذَکرٍ أَوْ أُنثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِک یدْخُلُونَ الجَنَّةَ یرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیرِ حِسَابٍ»

«هر که کار شایسته کند، چه مرد باشد یا زن در حالی که ایمان داشته باشد، در نتیجه آنان داخل بهشت می‏‌شوند و در آنجا، بی‏‌حساب روزی می‌‏یابند. [یعنی هرچه بخورند و بریزند و بپاشند، هیچ مانعی نیست و هیچگاه پاسخگوی آن نخواهند بود و نباید حسابی برایش پس بدهند]»

[سوره‌ی غافر، آیه‌ی 40]

«وَ سِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَی الجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَـهُم خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیکمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ * وَقَالُوا الحَمْدُ للهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الجَنَّةِ حَیثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ العَامِلِینَ»

«و کسانی که از پروردگارشان پروا داشته‌‏اند گروه گروه به سوی بهشت‏ سوق داده شوند تا چون بدان رسند و درهای آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند: «سلام بر شما، خوش آمدید. در آن درآیید [و] جاودانه [بمانید]». و گویند: «سپاس خدایی را که وعده‏‌اش را بر ما راست گردانید و سرزمین [بهشت] را به ما میراث داد. از هر جای آن باغ [پهناور و همیشه سرسبز] که بخواهیم جای می‏‌گزینیم. چه نیک است پاداش عمل‏‌کنندگان»

[سوره‌ی زمر، آیات 73 و 74]

«وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُوْلَئِک هُمُ المُتَّقُونَ * لَـهُم مَّا یشَاءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِک جَزَاءُ المُحْسِنِینَ»

«و آن کس که راستی آورد و آن را باور نمود، آنانند که خود پرهیزکارانند. برای آنان هر چه بخواهند پیش پروردگارشان خواهد بود. این است پاداش نیکوکاران»

[سوره‌ی زمر، آیات 33 و 34]

«لَکنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَـهُم غُرَفٌ مِّن فَوْقِهَا غُرَفٌ مَّبْنِیةٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ وَعْدَ اللهِ لَا یخْلِفُ اللهُ المِیعَادَ»

«لکن کسانی که از پروردگارشان پروا داشتند، برای ایشان غرفه‌‏هایی است که بالای آن‌‌‌ها غرفه‏‌هایی [دیگر] بنا شده است. [همچنین] نهرها از زیر آن روان است. [وعده‌ای نیست که احتمال خلاف در آن باشد چون اینها] وعده‌ی خداست. [و] ‏خدا[ی قادر متعال] خلاف وعده نمی‏‌کند»

[سوره‌ی زمر، آیه‌ی 20]

«إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَـحُسْنَ مَآبٍ * جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَـهُم الأَبْوَابُ * مُتَّکئِینَ فِیهَا یدْعُونَ فِیهَا بِفَاکهَةٍ کثِیرَةٍ وَشَرَابٍ * وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ * هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیوْمِ الحِسَابِ * إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِن نَّفَاد»

«قطعاً برای پرهیزکاران [یعنی منهاجیون و منهاجیات] فرجامی نیک است. باغ‌های همیشگی در حالی که درهای [آنها] برایشان گشوده ‏است. در آنجا تکیه می‏‌زنند [و] میوه‏‌های فراوان و نوشیدنی در آنجا طلب می‏‌کنند. و نزدشان [دلبران] فروهشته‏‌نگاهِ همسال است. این است آنچه برای روز حساب به شما وعده داده می‏‌شد. [می‏‌گویند] در حقیقت، این روزی ماست و [از مزایای مهمش این است که] آن را پایانی نیست»

[سوره‌ی ص، آیات 49 تا 54]

«وَ مَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کنتُمْ تَعْمَلُونَ * إِلَّا عِبَادَ اللهِ المُخْلَصِینَ * أُوْلَئِک لَـهُم رِزْقٌ مَعْلُومٌ * فَوَاکهُ وَهُم مُکرَمُونَ * فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ * عَلَی سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ * یطَافُ عَلَیهِم بِکأْسٍ مِن مَعِینٍ * بَیضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ * لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا ینزَفُونَ * وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ * کأَنَّهُنَّ بَیضٌ مَّکنُونٌ * فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلی‏ بَعْضٍ یتَسَاءَلُونَ * قَالَ قَائلٌ مِّنهُمْ إِنیِ کاَنَ لی قَرِینٌ * یقُولُ أَ ءِنَّک لَمِنَ المُصَدِّقِینَ * أَ ءِذَا مِتْنَا وَ کنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَ ءِنَّا لَمَدِینُونَ * قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ * فَاطَّلَعَ فَرَءَاهُ فی سَوَاءِ الجْحِیمِ * قَالَ تَاللهِ إِن کِدتَّ لَتُـرْدِینِ * وَ لَوْ لَا نِعْمَةُ رَبیِ لَکنتُ مِنَ المُحْضَرِینَ * أَ فَمَا نَحَنُ بِمَیتِینَ * إِلَّا مَوْتَتَنَا الأُولی‏ وَ مَا نَحنُ بِمُعَذَّبِینَ * إِنَّ هَذَا لهَوَ الفَوْزُ العَظِیمُ * لِمِثْلِ هَذَا فَلْیعْمَلِ العَامِلُونَ»
«آنان [یعنی منهاجیون و منهاجیات] روزی معین خواهند داشت؛ [انواع] میوه‏‌ها و آنان مورد احترام خواهند بود. در باغ‌های پُر نعمت. بر تخت‌ها در برابر همدیگر [می‏‌نشینند]. [پسران جاودانه و کنیزکان زیباروی] با جامی از باده‌ی ناب، پیرامونشان به گردش درمی‏‌آیند. [باده‏ای] سخت‏ سپید که نوشندگان را لذتی [خاص] می‏‌دهد. [مانند شراب دنیا، آلوده و بدفرجام نیست بلکه] نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستی [و فرسودگی] می‏‌افتند. و نزدشان [دلبرانی] فروهشته‏‌نگاه و فراخ‏‌دیده باشند. [از شدت سپیدی] گویی تخم [شترمرغ] زیر پَرند. پس [با هم به یادآوری خاطرات دنیا می‌نشینند.] برخی‏‌شان به برخی روی نموده و از همدیگر پرس‏‌وجو می‏‌کنند. گوینده‌‏ای از آنان می‏‌گوید: راستی من [در دنیا] همنشینی داشتم. [که انکار خدا و پیامبران داشت و به من] می‏‌گفت: آیا واقعاً تو از باوردارندگانی؟! آیا [تو باور کرده‌ای که] وقتی مُردیم و خاک و [مُشتی] استخوان شدیم، آیا واقعاً جزا می‏‌یابیم. [سپس از یارانش] می‏‌پرسد: آیا شما [از حال او] اطلاع دارید؟ [ و می‌دانید الان کجاست؟]. پس [به کمک دوستان بهشتی‌اش از حال او] اطلاع حاصل می‏‌کند و او را در میان آتش می‏‌بیند. [او را خطاب قرار می‌دهد و] می‏‌گوید: به خدا سوگند چیزی نمانده بود که تو مرا به هلاکت اندازی. و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآینه من [نیز] از احضارشدگان [در حساب سخت قیامت و حاضر شدگان در آتش سوزان جهنم] بودم. [آنگاه از روی شوق می‏‌گوید:] آیا [واقعاً] دیگر روی مرگ را نمی‏‌بینیم؟! جز همان مرگ نخستین خود، و [یعنی به راستی] ما هرگز عذاب نخواهیم شد؟! [بله، چنین است و ما هرگز نمی‌میریم و هرگز عذاب نمی‌شویم.] راستی که این، همان کامیابی بزرگ است. برای چنین [پاداشی] باید کوشندگان بکوشند [و تلاشگران تلاش کنند]»

[سوره‌ی صافات، آیات 39 تا 61]

«إِنَّ أَصْحَابَ الجَنَّةِ الیوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکهُونَ * هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَی الأَرَائِک مُتَّکئُونَ * لَـهُم فِیهَا فَاکهَةٌ وَ لـَهُم مَا یدَّعُونَ * سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَبٍّ رَحِیمٍ»

«در این روز [قیامت که همه گرفتار حساب و کتاب خویشند،] اهل بهشت، کار و باری خوش در پیش دارند. آن‌‌‌ها با همسرانشان در زیر سایه‌‏ها بر تخت‌ها[ی مرتفع و خوش‌منظر] تکیه می‏زنند. در آنجا برای آن‌‌‌ها [هر گونه] میوه [که بخواهند، فـراهم] است و هر چه دلشـان بخواهد [برایشـان حاضر می‌شود]. [و از همه اینها مهم‌تر این که] از جانب پروردگار[ی] مهربان [به آنان] سلام گفته می‏شود.»

[سوره‌ی یس، آیات 55 تا 58]

«جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَهَا یحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ * وَ قَالُوا الحَمْدُ للهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکورٌ * الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ المُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا یمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ»

«[فرجام منهاجیون و منهاجیات،] بهشت‌های همیشگی [است که] به آن‌‌‌ها درخواهند آمد. در آنجا با دستبندهایی از زر و مروارید، زیور یابند و در آنجا جامه‏‌شان پرنیان خواهد بود. و می‏‌گویند: «سپاس خدایی را که اندوه را از ما بزدود به راستی پروردگار ما آمرزنده [و] حق‏شناس است». همان [خدایی] که ما را به فضل خویش در سرای ابدی جای داد. [آسودگانی شادمان هستیم که] در اینجا رنجی به ما نمی‏‌رسد و [ثروتمندانی هستیم که] در اینجا درماندگی به ما دست نمی‏‌دهد»

[سوره‌ی فاطر، آیات 33 تا 35]

«وَ الَّذِینَ یقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَاماً * أُوْلَئِک یجْزَوْنَ الغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَ یلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیةً وَ سَلَامًا * خَالِدِینَ فِیهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرّاً وَمُقَاماً»

«و [منهاجیون] کسانی‏ هستند که می‏‌گویند: پروردگارا به ما از همسران و فرزندانمان آن دِه که مایه‌ی روشنی چشمان [ما] باشد و ما را پیشوای پرهیزکاران گردان. اینانند که به پاس آن که صبر کردند، غرفه[های بهشت را] پاداش خواهند یافت و در آنجا با سلام و درود، مواجه خواهند شد. در آنجا جاودانه خواهند ماند. [جدّاً بهشت پر نعمت] چه خوش قرارگاه و مقامی [است]»

[سوره‌ی فرقان، آیات 74 تا 76]

«قُلْ أَ ذَلِک خَیرٌ أَمْ جَنَّةُ الخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ المُتَّقُونَ کانَتْ لَـهُم جَزَاءً وَمَصِیراً * لَـهُم فِیهَا مَا یشَاؤُونَ خَالِدِینَ کانَ عَلَی رَبِّک وَعْداً مَسْؤُولاً»

«بگو آیا این [عقوبت] بهتر است ‏یا بهشت جاویدان که به پرهیزکاران وعده داده شده است که پاداش و سرانجام آنان است. جاودانه هر چه بخواهند در آنجا دارند. پروردگار تو مسؤول [تحقق] این وعده است»

[سوره‌ی فرقان، آیات 15 و 16]

«إِنَّ اللهَ یدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ یحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ * وَ هُدُوا إِلَی الطَّیبِ مِنَ القَوْلِ وَ هُدُوا إِلَی صِرَاطِ الحَمِیدِ»

«خدا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌‏اند در باغ‌هایی که از زیر [درختان] آن، نهرها روان است درمی‌‏آورد. در آنجا با دستبندهایی از طلا و مروارید آراسته می‏‌شوند و لباسشان در آنجا از پرنیان (= ابریشم خالص) است. و به گفتار پاک، هدایت می‏‌شوند و به سوی راه [خدای] ستوده هدایت می‌گردند»

[سوره¬ی حج، آیات 23 و 24]

«إِنَّ اللهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ إِنَّ اللهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ»

«بی‏‌گمان خدا، کسانی را که گرویده و کارهـای شایسته کرده‏‌اند، به باغ‌هایی درمی‏‌آورد که از زیر [درختان] آن، رودها روان است. ‏خدا هر چه بخواهد انجام می‏‌دهد»

[سوره‌ی حج، آیه‌ی 14]

«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کانَتْ لَـهُم جَنَّاتُ الفِرْدَوْسِ نُزُلًا * خَالِدِینَ فِیهَا لَا یبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا»

«بی‏‌گمان کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌‏اند باغ‌های فردوس [که بالاترین و عالی‌ترین جای بهشت است] جایگاه پذیرایی آنان است. جاودانه در آن خواهند بود و از آنجا درخواست انتقال نمی‏‌کنند [چون از فردوس، بالاتری نیست که بخواهند به آنجا بروند]»

[سوره‌ی کهف، آیات 107 و 108]

«إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَـهُم مِّنَّا الحُسْنَی أُوْلَئِک عَنْهَا مُبْعَدُونَ * لَا یسْمَعُونَ حَسِیسَهَا وَ هُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ»

«بی‏‌گمان کسانی که قبلاً از جانب ما به آنان وعده‌ی نیکو داده شده است از آن [آتش] دور داشته خواهند شد. صدای آن را نمی‏‌شنوند و آنان در میان آنچه دل‌هایشـان بخواهد جـاودانند [یعنی هر چه می‌خواهند را آرزو می‌کنند و بلافاصله برایشان فراهم می‌شود]»

[سوره‌ی انبیاء، آیات 101 و 102]

«إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِک یدْخُلُونَ الجَنَّةَ وَلَا یظْلَمُونَ شَیئًا * جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالغَیبِ إِنَّهُ کانَ وَعْدُهُ مَأْتِیـّاً * لَا یسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَ لَـهُم رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکرَةً وَعَشِیـّاً * تِلْک الجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن کانَ تَقِیـّاً»

«مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند که آنان به بهشت درمی‏‌آیند و ستمی بر ایشان نخواهد رفت. باغ‌های جاودانی که [خدای] رحمان به بندگانش در جهـان ناپیدا وعده داده است، در حقیقت وعده‌ی او انجام‏‌شدنی است. در آنجا سخن بیهوده‌‏ای نمی‏‌شنوند، جز درود [و سخن نیکو چیزی گفته نمی‌شود] و روزی‏‌شان صبح و شام در آنجا [آماده] است. این همان بهشتی است که به هر یک از بندگان ما که پرهیزکار باشند به میراث می‏‌دهیم»

[سوره‌ی مریم، آیات 60 تا 63]

«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا * أُوْلَئِک لَـهُم جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ یحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ یلْبَسُونَ ثِیابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّکئِینَ فِیهَا عَلَی الأَرَائِک نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا»

«کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌‏اند [بدانند که] ما پاداش کسی را که نیکوکاری کرده است، تباه نمی‏‌کنیم. آنانند که بهشت‌های عدن به ایشان اختصاص دارد که از زیر [قصرها]شان جویبارها روان است در آنجا با دستبندهایی از طلا آراسته می‏‌شوند و جامه‏‌هایی سبز از پرنیان نازک و حریر ستبر می‏‌پوشند. در آنجا بر تخت‌ها[ی مرتفع که چشم‌اندازی بس نیکو دارد،] تکیه می‏‌زنند. چه خوش پاداش و نیکو تکیه‏‌گاهی»

[سوره‌ی کهف، آیات 30 و 31]

«وَ قِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْاْ مَاذَا أَنزَلَ رَبُّکمْ قَالُواْ خَیرًا لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ فِی هَذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الآخِرَةِ خَیرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ المُتَّقِینَ * جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَـهُم فِیهَا مَا یشَآؤُونَ کذَلِک یجْزِی اللهُ المُتَّقِینَ * الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ المَلآئِکةُ طَیـبِینَ یقُولُونَ سَلامٌ عَلَیکمُ ادْخُلُواْ الجَنَّةَ بِمَا کنتُمْ تَعْمَلُونَ»

«و به کسانی که تقوا پیشه کردند گفته شود پروردگارتان چه نازل کرد؟ می‌گویند: [فقط] خوبی [و دیگر، هیچ]. برای کسانی که در این دنیا نیکی کردند [پاداش‌های] نیکویی است و قطعاً سرای آخرت، بهتر است و سرای پرهیزکاران چه نیکوست‏؛ بهشت‌های عدن که در آن داخل می‏‌شوند. رودها از زیر [درختان] آن‌‌‌ها روان است. در آنجا هر چه بخواهند برای آنان [فراهم] است. ‏خدا این گونه، پرهیزکاران را پاداش می‏‌دهد. همان کسانی که فرشتگان جانشان را در حالی که پاکند می‌‏ستانند [و به آنان] می‏‌گویند: درود بر شما باد به [پاداش] آنچه انجام می‏‌دادید، به بهشت درآیید»

[سوره‌ی نحل، آیات 30 تا 32]

«إِنَّ المُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیونٍ * ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِینَ * وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ * لاَ یمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَ مَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِینَ»

«همانا پرهیزکاران در باغ‌ها و چشمه‏‌سارانند. [به آنان گویند] با سلامت و ایمنی در آنجا داخل شوید. و آنچه کینه [و شائبه‏‌های نفسانی] در سینه‌‏های آنان است برکنیم. برادرانه بر تخت‌هایی روبروی یکدیگر نشسته‌‏اند [و از ملاقات و گفتگو با هم، لذت می‌برند]. نه رنجی در آنجا به آنان می‌‏رسد و نه از آنجا بیرون رانده می‏‌شوند»

[سوره‌ی حجر، آیات 45 تا 48]

«وَأُدْخِلَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیـتُهُمْ فِیهَا سَلاَمٌ»

«و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌‏اند به بهشت‌هایی درآورده می‏‌شوند که از زیر [درختان] آن جویبارها روان است که به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر می‌‏برند و درودشان در آنجا سلام است»

[سوره‌ی ابراهیم، آیه‌ی 23]

«مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ المُتَّقُونَ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُکلُهَا دَآئِمٌ وِظِلُّهَا تِلْک عُقْبَی الَّذِینَ اتَّقَواْ وَّعُقْبَی الکافِرِینَ النَّارُ»

«وصف بهشتی که به پرهیزکاران وعده داده شده [این است که] از زیر [درختان] آن، نهرها روان است. میوه و سایه‌‏اش پایدار است. این است فرجام کسانی که پرهیزکاری کرده‏‌اند و فرجام کافران، آتش [دوزخ] است [و باید در این دو فرجام، تدبّر کنیم]»

[سوره‌ی رعد، آیه‌ی 35]

«وَالَّذِینَ صَبَرُواْ ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلاَنِیةً وَیدْرَؤُونَ بِالحَسَنَةِ السَّیئَةَ أُوْلَئِک لَـهُم عُقْبَی الدَّارِ * جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیاتِهِمْ وَالمَلاَئِکةُ یدْخُلُونَ عَلَیهِم مِّن کلِّ بَابٍ * سَلاَمٌ عَلَیکم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ»

«و کسانی که برای طلب خشنودی پروردگارشان شکیبایی کردند و نماز برپا داشتند و از آنچه روزیشان دادیم، نهان و آشکارا، انفاق کردند و بدی را با نیکی می‏‌زدایند؛ ایشان را فرجامی خوش [در] سـرای باقی است. [همان] بهشت‌های عدن که آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان، که درست‌کارند، در آن داخل می‏‌شوند و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌شوند. [و به آنان می‏‌گویند:] «درود بر شما به [پاداش] آنچه صبر کردید» راستی، فرجام آن سرای چه نیکوست»

[سوره‌ی رعد، آیات 22 تا 24]