«إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَـحُسْنَ مَآبٍ * جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَـهُم الأَبْوَابُ * مُتَّکئِینَ فِیهَا یدْعُونَ فِیهَا بِفَاکهَةٍ کثِیرَةٍ وَشَرَابٍ * وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ * هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیوْمِ الحِسَابِ * إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِن نَّفَاد»
«قطعاً برای پرهیزکاران [یعنی منهاجیون و منهاجیات] فرجامی نیک است. باغ‌های همیشگی در حالی که درهای [آنها] برایشان گشوده است. در آنجا تکیه میزنند [و] میوههای فراوان و نوشیدنی در آنجا طلب میکنند. و نزدشان [دلبران] فروهشتهنگاهِ همسال است. این است آنچه برای روز حساب به شما وعده داده میشد. [میگویند] در حقیقت، این روزی ماست و [از مزایای مهمش این است که] آن را پایانی نیست»
[سوره‌ی ص، آیات 49 تا 54]