حاج فردوسی

قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ) «قَالَ إِبْلِیسُ لِرَبِّهِ تَعَالَى یَا رَبِّ قَدْ أُهْبِطَ آدَمُ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ سَیَکُونُ کُتُبٌ وَ رُسُلٌ فَمَا کُتُبُهُمْ وَ رُسُلُهُمْ؟ قَالَ: رُسُلُهُمُ الْمَلَائِکَةُ وَ النَّبِیُّونَ وَ کُتُبُهُمُ التَّوْرَاةُ وَ الْإِنْجِیلُ وَ الزَّبُورُ وَ الْفُرْقَانُ. قَالَ: فَمَا کِتَابِی؟ قَالَ: کِتَابُکَ الْوَشْمُ وَ قِرَاءَتُکَ الشِّعْرُ وَ رُسُلُکَ الْکَهَنَةُ وَ طَعَامُکَ مَا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللهِ عَلَیهِ وَ شَرَابُکَ کُلُّ مُسْکِرٍ وَ صِدْقُکَ الْکَذِبُ وَ بَیتُکَ الْحَمَّامُ وَ مَصَایِدُکَ النِّسَاءُ وَ مُؤَذِّنُکَ الْمِزْمَارُ وَ مَسْجِدُکَ الْأَسْوَاقُ»

استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: ابلیس به پروردگار تعالی گفت: ای پروردگار، آدم فرود آمد و می‌دانم که [برای او و فرزندانش] کتاب‌ها و پیامبران خواهد بود، پس کتاب‌ها و پیامبران برای انسان‌ها چه چیزهایی خواهد بود؟ خدای تعالی فرمود: پیام‌رسانان‌شان فرشتگان و انبیاء و کتاب‌هایشان، تورات و انجیل و زبور و قرآن خواهد بود. گفت: پس کتاب من چیست؟ فرمود: کتاب تو خالکوبی [بدن‌ها] است و قرائت تو شعر، و پیام‌آورندگانت کاهنان* و خوراکت آنچه یاد خدا بر آن بُرده نشده باشد و نوشیدنی‌ات، هر مست‌کننده و راستی تو، دروغگویی و خانه‌ات حمام و دام‌هایت، زنان و اذان‌گویت، نَی* و مسجدت، بازار است.
………………………………………………
دّر المنثور، سیوطی، جلد 1، صفحه‌ی 63؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 60، صفحه‌ی 281، باب 3: إبلیس و قصصه.

عَنِ الرِّضَا (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «وَ نَرْوِی أَنَّهُ مَنْ لَقِیَ فِی بَیتِهِ طُنْبُوراً أَوْ عُوداً أَوْ شَیئاً مِنَ الْمَلَاهِیِ مِنَ الْمِعْزَفَةِ وَ الشِّطْرَنْجِ وَ أَشْبَاهِهِ أَرْبَعِینَ یَوْماً فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللهِ فَإِنْ مَاتَ فِی أَرْبَعِینَ مَاتَ فَاجِراً فَاسِقاً مَأْوَاهُ النَّارُ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ»

امام رضا (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: و روایت می‌کنیم که هر کس چهل روز در خانه‌اش تنبور* یا عود* یا چیزی از سرگرمی‌ها از آلات موسیقی و شطرنج و مانند آن را نگه دارد، سزاوار غضب خدا می‌شود. پس اگر در آن چهل روز بمیرد، فاجر* و فاسق* مُرده است و جایگاهش آتش است و بد بازگشت‌گاهی است.
………………………………………………
فقه الرضا (علیه‌السلام)، شیخ صدوق، صفحه‌ی 282، باب شرب الخمر و الغناء؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 253، باب 100: المعازف و الملاهی؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 218، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها.

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ قَالَ: «مَنْ کَسَرَ بَرْبَطاً أَوْ لُعْبَةً مِنَ اللُّعَبِ أَوْ بَعْضَ الْمَلَاهِی أَوْ خَرَقَ زِقَّ مُسْکِرٍ أَوْ خَمْرٍ فَقَدْ أَحْسَنَ وَ لَا غُرْمَ عَلَیهِ»

امام باقر (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: کسی که بَربَطی* را بشکند یا اسباب بازی‌ای [مثل پاسور و شطرنج] را بشکند یا مَشک شرابی را پاره کند، کار خوبی کرده است و غرامتی [و جریمه‌ای] بر او نیست.
………………………………………………
دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 486، فصل ذکر التعدی؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد 18، صفحه‌ی 327، باب حکم قاتل الخنزیر و کاسر البربط.

قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «إنَّ اللهَ حَرَّمَ عَلَی أُمَّتِی الخَمْرَ وَ المَیْسِرَ وَ المَزْرَ وَ الکُوبَةَ وَ القَنِینَ»

استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: «خداوند بر امت من شراب و قُمار و مَزر* و طبل* و قَنین* را حرام کرده است.
………………………………………………
صحیح الجامع، ناصر الدین آلبانی، شماره‌ی 1708.

عَنِ الرِّضَا (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «اِسْتِمَاعُ الْأَوْتَارِ مِنَ الْکَبَائِرِ»
امام رضا (که سلام بر ایشان باد) می‌فرمایند: گوش دادن به تار، از گناهان کبیره است.
………………………………………………
مستدرک ‏الوسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 220.

عَبْدِ اللهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ حَجَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ) حَجَّةَ الْوِدَاعِ فَأَخَذَ بِحَلْقَةِ بَابِ الْکَعْبَةِ وَ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ عَلَینَا فَقَالَ: «مَعَاشِرَ النَّاسِ أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِأَشْرَاطِ السَّاعَةِ؟» قَالُوا: بَلَى یا رَسُولَ اللهِ. قَالَ: «مِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَةِ … وَ تَظْهَرُ الْکُوبَةُ وَ الْقَیْنَاتُ وَ الْمَعَازِفُ وَ الْمَیْلُ إِلَى أَصْحَابِ الطَّنَابِیرِ وَ الدُّفُوفِ وَ الْمَزَامِیرِ وَ سَائِرِ آلَاتِ اللَّهوِ. أَلَا وَ مَنْ أَعَانَ أَحَداً مِنْهُمْ بِشَی‏ءٍ مِنَ الدِّینَارِ وَ الدِّرْهَمِ وَ الْأَلْبِسَةِ وَ الْأَطْعِمَةِ وَ غَیرِهَا فَکَأَنَّمَا زَنَى مَعَ أُمِّهِ سَبْعِینَ مَرَّةً فِی جَوْفِ الْکَعْبَةِ»

راوی می‌گوید: با پیامبر خدا (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) در آخرین حج ایشان بودیم، پس حلقه‌ی درِ کعبه را گرفتند و رو به ما کردند و فرمودند: ای مردم، آیا خبر ندهم به شما از نشانه‌های ساعت [قیامت یا ظهور منجی موعود]؟ گفتند: چرا [خبر بدهید] ای پیامبر خدا. فرمودند: از نشانه‌های قیامت این است که … [تا این که فرمودند:] و طبل‌ها* و زنان خواننده و آلات موسیقی ظاهر می‌شود و به اصحاب تنبور* و دایره* و نَی* و سایر آلات سرگرمی، میل می‌شود. آگاه باشید هر کس یکی از ایشان را با دینار و درهم و لباس و خوراک و غیر اینها یاری کند، مانند این است که هفتاد بار با مادر خود در درون خانه‌ی کعبه زنا کرده باشد.
………………………………………………
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏11،‌ صفحه‌ی 373، باب جملة مما ینبغی ترکه من الخصال المحرمة.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ قَالَ: «بَیتُ الْغِنَاءِ بَیتٌ لَا تُؤْمَنُ فِیهِ الْفَجِیعَةُ وَ لَا تُجَابُ فِیهِ الدَّعْوَةُ وَ لَا تُدْخِلُهُ الْمَلَائِکَةُ»

امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: خانه‌ای که موسیقی در آن باشد، از سختی و اندوه در امان نیست و دعا در آن مستجاب نمی‌شود و فرشته داخل آن نمی‌گردد.
………………………………………………
دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 208، فصل ذکر الدخول بالنساء و معاشرتهن؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 213، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «إِنَّ اللهَ تَعَالَى بَعَثَنِی هُدًى وَ رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ وَ أَمَرَنِی أَنْ أَمْحُوَ الْمَزَامِیرَ وَ الْمَعَازِفَ وَ الْأَوْتَارَ وَ الْأَوْثَانَ وَ أُمُورَ الْجَاهِلِیةِ ـ إِلَى أَنْ قَالَ ـ إِنَّ آلَاتِ الْمَزَامِیرِ شِرَاؤُهَا وَ بَیعُهَا وَ ثَمَنُهَا وَ التِّجَارَةُ بِهَا حَرَامٌ»

استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: همانا خدای تعالی مرا هدایت و رحمت برای جهانیان بر انگیخت و امر کرد مرا که نَی‌ها* و آلات موسیقی و تارها و بت‌ها و امور جاهلیت را محو سازم ـ تا این که فرمودند: ـ همانا آلات موسیقی، خریدنش و فروختنش و بهایش و تجارت با آن، حرام است.
………………………………………………
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 219، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها.

قَالَ الرِّضَا (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «اِعْلَمْ یَرْحَمُکَ اللهُ … وَ مِثْلَ صَنْعَةِ الدَّفِّ وَ الْعُودِ وَ أَشْبَاهِهِ وَ عَمَلِ الْخَمْرِ وَ الْمُسْکِرِ وَ الْآلَاتِ الَّتِی لَا تَصْلُحُ فِی شَی‏ءٍ مِنَ الْمُحَلَّلَاتِ فَحَرَامٌ عَمَلُهُ وَ تَعْلِیمُهُ وَ لَا یَجُوزُ ذَلِکَ»

امام رضا (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: بدان که خدایت رحمت کُناد … و مثل ساختن دایره* و عود* و مانند اینها [از سازهای موسیقی] و ساختن شراب و مست‌کننده و وسیله‌هایی که نمی‌شود در چیزی از حلال‌ها استفاده نمی‌شود، پس ساختنش و یاد دادنش حرام است و جایز نیست.
………………………………………………
فقه الرضا (علیه‌السلام)، صفحه‌ی 301، باب الصناعات؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 100، صفحه‌ی 52، باب 4: جوامع المکاسب المحرمة و المحللة؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 65، باب جواز التکسب بالمباحات و ذکر جملة منها و من المحرمات.

قَالَ النَّبِیُّ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «إِنَّ اللهَ حَرَّمَ الدَّفَّ وَ الْکُوبَةَ وَ الْمَزَامِیرَ» 

استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: خدای تعالی دایره* و طبل* و نَی* را حرام کرده است.

………………………………………………

مستدرک‏ الوسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 218.

سَمِعَ أمِیرَ المُؤمِنِینَ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) رَجُلًا یَطْرِبُ بِالطُّنْبُورِ فَمَنَعَهُ وَ کَسَرَ طُنْبُورَهُ ثُمَّ اسْتَتَابَهُ فَتَابَ ثُمَّ قَالَ: «أَ تَعْرِفُ مَا یَقُولُ الطُّنْبُورُ حِینَ یُضْرَبُ» قَالَ وَصِیُّ رَسُولِ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ) أَعْلَمُ. فَقَالَ: «إِنَّهُ یَقُولُ: سَتَنْدَمُ سَتَنْدَمُ أَیَا صَاحِبِی، سَتَدْخُلُ جَهَنَّمَ أَیَا ضَارِبِی»

استاد عالی (که سلام بر ایشان باد) شنیدند که مردی تنبور* می‌زند، پس منعش کردند و تنبورش را شکستند و او را توبه دادند و او نیز توبه کرد. سپس فرمودند: آیا می‌دانی تنبور* در وقت زدن چه می‌گوید؟ گفت: جانشین پیامبر خدا (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) داناترند. پس فرمودند: او می‌گوید: به زودی پشیمان خواهی شد، به زودی پشیمان خواهی شد ای همنشین من، به زودی داخل جهنم خواهی شد ای زننده‌ی من.
………………………………………………
مستدرک‏ الوسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 220.

قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «یُحْشَرُ صَاحِبُ الطُّنْبُورِ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ هُوَ أَسْوَدُ الْوَجْهِ وَ بِیَدِهِ طُنْبُورٌ مِنْ نَارٍ وَ فَوْقَ رَأْسِهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ بِیَدِ کُلِّ مَلَکٍ مِقْمَعَةٌ یَضْرِبُونَ رَأْسَهُ وَ وَجْهَهُ وَ یُحْشَرُ صَاحِبُ الْغِنَاءِ مِنْ قَبْرِهِ أَعْمَى وَ أَخْرَسَ وَ أَبْکَمَ وَ یُحْشَرُ الزَّانِی مِثْلَ ذَلِکَ وَ صَاحِبُ الْمِزْمَارِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ صَاحِبُ الدَّفِّ مِثْلَ ذَلِکَ»

استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: صاحب تنبور* در روز قیامت محشور می‌شود در حالی که صورتش سیاه است و به دستش تنبوری* از آتش است و بالای سرش هفتاد هزار فرشته در دست هر کدام، گُرزی* است که سر و صورتش را با آن می‌زنند و صاحب موسیقی از قبرش، کور و گُنگ بر انگیخته می‌شود و زناکار همچنین و صاحب نَی* همچنین و صاحب دایره* همچنین.
………………………………………………
جامع الأخبار، شعیری، صفحه‌ی 154، الفصل الخامس عشر و المائة فی الغناء و سماعها؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 253، باب 100 المعازف و الملاهی؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 219، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها و بیعها و شرائها.

عَنْ أَبِی وَلَّادٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا وَرِعاً سِلْماً کَثِیرَ الصَّلَاةِ قَدِ ابْتُلِیَ بِحُبِّ اللَّهوِ وَ هُوَ یَسْمَعُ الْغِنَاءَ فَقَالَ: «أَ یَمْنَعُهُ ذَلِکَ مِنَ الصَّلَاةِ لِوَقْتِهَا أَوْ مِنْ صَوْمٍ أَوْ مِنْ عِیادَةِ مَرِیضٍ أَوْ حُضُورِ جِنَازَةٍ أَوْ زِیارَةِ أَخٍ؟» قَالَ قُلْتُ: لَا لَیسَ یَمْنَعُهُ ذَلِکَ مِنْ شَی‏ءٍ مِنَ الْخَیْرِ وَ الْبِرِّ. فَقَالَ: «هَذَا مِنْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ مَغْفُورٌ لَهُ ذَلِکَ إِنْ شَاءَ اللهُ»

راوی می‌گوید: به امام صادق (که سلام بر ایشان باد) عرض کردم: فدایتان شوم، همانا مردی از یاران ما، صاحب تقوا و تسلیم و بسیار نمازگزار، گرفتار به محبت سرگرمی شده و موسیقی گوش می‌دهد. فرمودند: آیا او را از نماز خواندن در اول وقتش یا از روزه یا از عیادت مریض یا حضور در تشییع جنازه یا زیارت برادر [ایمانی‌اش] باز می‌دارد؟ عرض کردم: نه، مانع از انجام هیچ کار خیر و نیکویی نمی‌شود. فرمودند: این از گام‌های شیطان است. اگر خدا بخواهد بر او خواهد بخشید. [و او موفق به ترک موسیقی خواهد شد].
………………………………………………
البرهان فی تفسیر القرآن، بحرانی، جلد 3، صفحه‌ی 250، ذیل آیه‌ی 24 سوره‌ی رعد؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 141، باب 23: الجنة و نعیمها.

عَنْ صَفْوَانَ بْنِ أُمَیَّةَ قَالَ: کُنَّا عِنْدَ رَسُولِ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ) إِذْ جَاءَ عُمَرُ بْنُ قُرَّةَ فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّ اللهَ کَتَبَ عَلَیَّ الشِّقْوَةَ فَلَا أَرَانِی أُرْزَقُ إِلَّا مِنْ دَفِّی بِکَفِّی فَأْذَنْ فِی الْغِنَاءِ مِنْ غَیرِ فَاحِشَةٍ. فَقَالَ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «لَا آذَنُ لَکَ وَ لَا کَرَامَةَ وَ لَا نِعْمَةَ. أَیْ عَدُوَّ اللهِ، لَقَدْ رَزَقَکَ اللهُ طَیِّباً فَاخْتَرْتَ مَا حَرَّمَ عَلَیکَ مِنْ رِزْقِهِ مَکَانَ مَا أَحَلَّ اللهُ لَکَ مِنْ حَلَالِهِ أَمَا إِنَّکَ لَوْ قُلْتَ بَعْدَ هَذِهِ الْمَقَالَةِ ضَرَبْتُکَ ضَرْباً وَجِیعاً»

راوی می‌گوید در نزد پیامبر خدا (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) بودیم که عمر بن قرّه آمد. پس عرض کرد: ای پیامبر خدا، همانا خدا بر من بدبختی نوشته است! پس نمی‌بینم که روزی به دست بیاورم جز از دایره‌ای* که با دستم می‌زنم. پس به من اجازه‌ی موسیقی زدن بدون هر گونه حرام دیگری بدهید. حضرت فرمودند: به تو اجازه نمی‌دهم و هیچ کرامت و نعمتی در این کار نیست. ای دشمن خدا! خدای تعالی تو را از پاکیزه‌ها روزی داده است پس آنچه بر تو حرام کرده را اختیار کردی به جای آنچه بر تو حلال نموده است. اگر بعد از این، از این سخن‌ها بگویی، تو را کتک خواهم زد، زدنی دردناک.
………………………………………………
بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 5، صفحه‌ی 150، باب 5: الأرزاق و الأسعار، به نقل از کتاب الغرر.

قَالَ النَّبِیُّ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «الْغِنَاءُ رُقْیَةُ الزِّنَا»
استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: موسیقی و آوازخوانی، نردبان زناست.
………………………………………………
جامع الأخبار، شعیری، صفحه‌ی 154، الفصل الخامس عشر و المائة فی الغناء و سماعها؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 239، باب 99: الغناء؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 212، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

فِی الْخَبَرِ إِنَّ اللهَ یَقُولُ یَوْمَ الْقِیامَةِ: «مَلَائِکَتِی مَنْ حَفِظَ سَمْعَهُ وَ لِسَانَهُ عَنِ الْغِنَاءِ فَأَسْمِعُوهُ حَمْدِی وَ الثَّنَاءَ عَلَیَّ»
در روایت است که خدای تعالی در روز قیامت می‌فرماید: فرشتگان من، هر کس شنوایی و زبانش را از موسیقی و آوازخوانی حفظ کرده، ستایش و ثنای بر من را به او بشنوانید.
………………………………………………
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 214، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ سَأَلَ رَجُلًا مِمَّنْ یَتَّصِلُ بِهِ عَنْ حَالِهِ فَقَالَ: جُعِلْتُ فِدَاکَ مَرَّ بِی‌ فُلَانٌ أَمْسِ فَأَخَذَ بِیَدِی وَ أَدْخَلَنِی مَنْزِلَهُ وَ عِنْدَهُ جَارِیَةٌ تَضْرِبُ وَ تُغَنِّی فَکُنْتُ عِنْدَهُ حَتَّى أَمْسَینَا. فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «وَیحَکَ أَ مَا خِفْتَ أَمْرَ اللهِ أَنْ یَأْتِیَکَ وَ أَنْتَ عَلَى تِلْکَ الْحَالِ؟! إِنَّهُ مَجْلِسٌ لَا یَنْظُرُ اللهُ إِلَى أَهْلِهِ، الْغِنَاءُ أَخْبَثُ مَا خَلَقَ اللهُ، الْغِنَاءُ شَرُّ مَا خَلَقَ اللهُ، الْغِنَاءُ یُورِثُ النِّفَاقَ، الْغِنَاءُ یُورِثُ الْفَقْرَ»

مردی به امام صادق (که سلام بر ایشان باد) عرض کرد: فدایتان شوم. دیروز، فلانی بر من گذشت، پس دستم را گرفت و داخل منزلش کرد و در نزدش کنیزی بود که [موسیقی] می‌زد و می‌خواند. پس نزدش تا شب بودم. حضرت فرمودند: وای بر تو، آیا نترسیدی امر خدا در رسد [مرگت برسد] و تو در آن حال [گوش دادن به موسیقی] باشی؟! همانا آن مجلسی است که خدا به اهلش نگاه نمی‌کند. موسیقی، پلیدترین چیزی است که خدای تعالی آفریده است. موسیقی بدترین چیزی است که خدای تعالی آفریده است. موسیقی، دو رویی به ارث می‌آورد. موسیقی، فقر به ارث می‌آورد.
………………………………………………
دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 204، فصل ذکر الدخول بالنساء و معاشرتهن؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 212، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ قَالَ: «لَا یَحِلُّ بَیْعُ الْغِنَاءِ وَ لَا شِرَاؤُهُ وَ اسْتِمَاعُهُ نِفَاقٌ وَ تَعَلُّمُهُ کُفْرٌ»
امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: خرید و فروش [آلات] موسیقی حلال نیست و گوش دادن به آن، [موجب] نِفاق* می‌باشد و یاد گرفتنش، کفر است.
………………………………………………
دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 204، فصل ذِکرُ الدخول بالنساء و معاشرتهن؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 221، باب تحریم سماع الغناء و الملاهی.

عَنْ رَسُولِ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ) قَالَ: «صَوْتَانِ مَلْعُونَانِ یُبْغِضُهُمَا اللهُ إِعْوَالٌ عِنْدَ مُصِیبَةٍ وَ صَوْتٌ عِنْدَ نِعْمَةٍ یَعْنِی النَّوْحَ وَ الْغِنَاءَ»
استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: دو صدا، لعنت‌شده [و دور از رحمت الهی] هستند، خدا آن را دشمن دارد، شیون کردن در وقت مصیبت و صدای هنگام نعمت[هایی مثل عروسی و جشن تولّد] یعنی نالیدن و آوازخوانی.
………………………………………………
دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 1، صفحه‌ی 227، ذکر التعازی و الصبر و ما رخّص فیه من البکاء؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏2،‌ صفحه‌ی 450، باب کراهة الصراخ بالویل و العویل و الدعاء بالذل.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الْغِنَاءِ فَقَالَ لِلسَّائِلِ: «وَیحَکَ إِذَا فُرِّقَ بَینَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ أَیْنَ تَرَى الْغِنَاءَ یَکُونُ؟» قَالَ: مَعَ الْبَاطِلِ وَ اللهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ. قَالَ: «فَفِی هَذَا مَا یَکْفِیکَ»
از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از موسیقی سؤال شد، به سؤال‌کننده فرمودند: وای بر تو! اگر بین حق و باطل جدایی بیافتد، موسیقی در کجا قرار می‌گیرد؟ گفت: به خدا قسم در باطل، فدایتان شوم. فرمودند: پس در این [جواب خودت] آنچه تو را کفایت کند، هست.
………………………………………………
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 214، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ قَالَ: «الْغِنَاءُ یُنْبِتُ النِّفَاقَ فِی الْقَلْبِ کَمَا یُنْبِتُ النَّخْلُ الطَّلْعَ»
امام باقر (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: موسیقی، نِفاق* را در قلب می‌رویاند همچنان که نخل، شکوفه می‌دهد.
………………………………………………
دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 208، فصل ذِکرُ الدخول بالنساء و معاشرتهن؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد ‏13،‌ صفحه‌ی 212، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

عَنِ النَّبِی (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ) أَنَّهُ قَالَ: «الْغِنَاءُ یُنْبِتُ النِّفَاقَ فِی الْقَلْبِ کَمَا یُنْبِتُ الْمَاءُ الْبَقْلَ»
استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: موسیقی، نِفاق* را در قلب می‌رویاند، همچنان که آب،‌ سبزی را می‌رویاند.
………………………………………………
نهج الحق و کشف الصدق، علامه حلی، صفحه‌ی 562، الفصل السابع عشر فی القضاء و توابعه؛ عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ابن ابی جمهور احسایی، جلد 1، صفحه‌ی 244، الفصل التاسع فی ذکر أحادیث تتضمن شیئاً من أبواب الفقه؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 212، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.

قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ ‌‌عَلَیهِ ‌وَ آلِهِ ‌وَ سَلَّمْ): «کَانَ إبْلِیسُ أوَّلَ‏ مَنْ‏ تَغَنَّى‏ وَ أوَّلَ مَنْ نَاحَ وَ أوَّلَ مَنّ حَدا. قَالَ: لـَمَّا أکَلَ آدَمُ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) مِنْ الشَّجَرَةِ تَغَنَّى، فَلَمَّا أهْبَطَ حَدَا بِهِ فَلَمَّا ِاسْتَقَرَّ عَلَى الأرْضِ نَاحَ یَذکُرُهُ مَا فِی الجَنَّةِ»

استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: ابلیس، اولین کسی بود که آواز خواند و اولین کسی بود که نوحه‌گری* کرد و اولین کسی بود که حُدی* خواند. چون آدم (که سلام بر او باد) از درخت [ممنوعه] خورد، [ابلیس] آواز خواند و چون [آدم] به زمین فرود آمد، [ابلیس] حُدی* خواند، پس چون [آدم] بر زمین قرار گرفت، [ابلیس] نوحه‌گری* کرد و آنچه در بهشت بوده را به یادش آورد.
………………………………………………
تفسیر العیاشی، جلد 1، صفحه‌ی 40، ذیل آیات 35 تا 37 سوره‌ی بقره.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «أَنَّ أمِیرَ المُؤمِنینَ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) رُفِعَ إِلَیهِ رَجُلٌ قَتَلَ خِنْزِیراً فَضَمَّنَهُ (ضَمَّنَ رَجُلًا أَصَابَ خِنْزِیراً لِنَصْرَانِیٍّ) وَ رُفِعَ إِلَیهِ رَجُلٌ کَسَرَ بَرْبَطاً فَأَبْطَلَهُ»

امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: مردی که خوکی [از مردی نصرانی] را کشته بود، به نزد استاد عالی (که سلام بر ایشان باد) آوردند، پس او را ضامن پرداخت قیمت خوک کردند و مردی که بَربَطی* شکسته بود را به نزد ایشان آوردند، او را ضامن ندانستند.
………………………………………………
تهذیب الأحکام، شیخ طوسی، جلد 10، صفحه‌ی 309، باب الجنایات على الحیوان؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 29، صفحه‌ی 262، باب حکم قاتل الخنزیر و کاسر البربط.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ السَّفِلَةِ، فَقَالَ: «مَنْ یَشْرَبُ الْخَمْرَ وَ یَضْرِبُ بِالطُّنْبُورِ»
از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از سُفله* پرسیده شد، فرمودند: کسی است که شراب می‌نوشد و تنبور* می‌زند.
………………………………………………
من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، جلد 3، صفحه‌ی 165، باب المعایش و المکاسب؛ خصال، شیخ صدوق، جلد ‏1، صفحه‌ی 62، خصلتان من فعلهما فهو سفلة؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد ‏17، صفحه‌ی 418، باب کراهة مخالطة السفلة. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد ‏6، صفحه‌ی 441، باب المعایش و المکاسب؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 412؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 19، صفحه‌ی 146، حدیث 8.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) قَالَ سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنْ بَیعِ الْجَوَارِی الْمُغَنِّیاتِ، فَقَالَ: شِرَاؤُهُنَّ وَ بَیعُهُنَّ حَرَامٌ وَ تَعْلِیمُهُنَّ کُفْرٌ وَ اِسْتِمَاعُهُنَّ نِفَاقٌ»
مردی از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از فروش کنیزان آوازخوان* پرسید، فرمودند: خریدن و فروختن آنان حرام و یاد دادنشان کفر و گوش دادن به آنها، دو رویی است.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 5، صفحه‌ی 120، باب کسب المغنیة و شرائها؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 124، باب تحریم بیع المغنیة و شرائها. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد ‏6، صفحه‌ی 472، باب المعایش و المکاسب؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 207؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 19، صفحه‌ی 81، حدیث 5.

عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی الْبِلَادِ قَالَ: أَوْصَى إِسْحَاقُ بْنُ عُمَرَ بِجَوَارٍ لَهُ مُغَنِّیَاتٍ أَنْ تَبِیعَهُنَّ وَ یُحْمَلَ ثَمَنُهُنَّ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ). قَالَ إِبْرَاهِیمُ: فَبِعْتُ الْجَوَارِیَ بِثَلَاثِمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ حَمَلْتُ الثَّمَنَ إِلَیهِ. فَقُلْتُ لَهُ: إِنَّ مَوْلًى لَکَ یُقَالُ لَهُ إِسْحَاقُ بْنُ عُمَرَ أَوْصَى عِنْدَ وَفَاتِهِ بِبَیعِ جَوَارٍ لَهُ مُغَنِّیاتٍ وَ حَمْلِ الثَّمَنِ إِلَیکَ وَ قَدْ بِعْتُهُنَّ وَ هَذَا الثَّمَنُ ثَلَاثُمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ فَقَالَ: «لَا حَاجَةَ لِی فِیهِ. إِنَّ هَذَا سُحْتٌ وَ تَعْلِیمَهُنَّ کُفْرٌ وَ الِإسْتِمَاعَ مِنْهُنَّ نِفَاقٌ وَ ثَمَنَهُنَّ سُحْتٌ»

راوی می‌گوید فلانی وصیت کرد که کنیزکان آوازخوانش* فروخته شوند و پولش برای امام کاظم (که سلام بر ایشان باد) برده شود. راوی می‌گوید: کنیزکان را به سه هزار درهم فروختم و پولش را به نزد آن حضرت بردم. سپس عرض کردم: همانا یکی از دوستان شما، در وقت مُردنش وصیت کرده که کنیزان خواننده‌اش فروخته شوند و پولش به شما داده شود و من آنان را فروختم و این پولش است، سه هزار درهم. حضرت فرمودند: من نیازی به آن ندارم. این پول، حرام است و یاد دادن [موسیقی] به ایشان کفر و گوش دادن به آنها، [موجب] دو رویی و پولی که به دست می‌آورند، حرام است.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 5، صفحه‌ی 120، باب کسب المغنیة و شرائها؛ تهذیب الأحکام، شیخ طوسی، جلد 6، صفحه‌ی 357، باب المکاسب؛ الإستبصار فیما اختلف من الأخبار، شیخ طوسی، جلد ‏3، صفحه‌ی 61، باب أجر المغنّیة؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 124، باب تحریم بیع المغنیة و شرائها. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد ‏6، صفحه‌ی 472، باب المعایش و المکاسب و الفوائد و الصناعات؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 208؛ البرهان فی تفسیر القرآن، بحرانی، جلد 2، صفحه‌ی 304، باب فی معن السحت؛ دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 204، فصل ذکر الدخول بالنساء و معاشرتهن؛ هدایة الأُمة إلى أحکام الأئمة (علیهم‌السلام)، محدث عاملی، جلد 6، صفحه‌ی 36، الرابع: ما یتعلق بالغناء؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 19، صفحه‌ی 81، حدیث 7.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) فِی حَدِیثِ شَرَائِعِ الدِّینِ قَالَ: «وَ الْکَبَائِرُ مُحَرَّمَةٌ وَ هِیَ الشِّرْکُ بِاللَّهِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الَّتِی حَرَّمَ اللهُ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَینِ … وَ الْمَلَاهِیُ الَّتِی تَصُدُّ عَنْ ذِکرِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَکْرُوهَةٌ کَالْغِنَاءِ وَ ضَرْبِ الْأَوْتَارِ وَ الْإِصْرَارُ عَلَى صَغَائِرِ الذُّنُوبِ»

امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: و گناهان کبیره عبارتند از شرک به خدای تعالی و کشتن کسی که خدا، کشتن او را ممنوع کرده است و عاق پدر و مادر شدن … [تا این که فرمودند:] و سرگرمی‌هایی که از یاد خدا(یی که با عزت و جلال باد) باز می‌دارد ناشایست است مانند موسیقی و تار زدن و اصرار بر گناهان کوچک.
………………………………………………
خصال، شیخ صدوق، جلد 2، صفحه‌ی 610، خصال من شرائع الدین؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 15، صفحه‌ی 331، باب تعیین الکبائر التی یجب اجتنابها. شاهد: بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 10، باب 68: معنى الکبیرة و الصغیرة و عدد الکبائر.

عَنْ أَبِی الرَّبِیعِ الشَّامِی عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) قَالَ: سُئِلَ عَنِ الشِّطْرَنْجِ وَ النَّرْدِ، قَالَ: «لَا تَقْرَبْهُمَا» قُلْتُ: فَالْغِنَاءُ؟ قَالَ: «لَا خَیرَ فِیهِ لَا تَفْعَلُوا»
راوی می‌گوید: از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از شطرنج* و نَرد* پرسیده شد، فرمودند: نزدیک آن‌دو مشو. گفتم: موسیقی، فرمودند: خیری در آن نیست، انجامش مده.
………………………………………………
خصال، شیخ صدوق، جلد 1، صفحه‌ی 251، النهی عن أربعة أشیاء و عن أربعة ظروف؛ معانی الأخبار، شیخ صدوق، صفحه‌ی 224، باب معنى الدباء. شاهد: بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 239، باب 99: الغناء.

عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ جَرِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) یَقُولُ: «إِنَّ شَیْطَاناً یُقَالُ لَهُ الْقَفَنْدَرُ إِذَا ضُرِبَ فِی مَنْزِلِ الرَّجُلِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْبَرْبَطِ وَ دَخَلَ عَلَیهِ الرِّجَالُ وَضَعَ ذَلِکَ الشَّیطَانُ کُلَّ عُضْوٍ مِنْهُ عَلَى مِثْلِهِ مِنْ صَاحِبِ الْبَیتِ، ثُمَّ نَفَخَ فِیهِ نَفْخَةً فَلَا یُغَارُ بَعْدَ هَذَا حَتَّى تُؤْتَى نِسَاؤُهُ فَلَا یُغَارُ»

راوی می‌گوید از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) شنیدم که می‌فرمودند: همانا شیطانی است که به او قفندر گفته می‌شود، هر گاه در منزل مردی، چهل روز، بَربط* نواخته شود، بر آن مرد وارد می‌شود و آن شیطان، هر عضوش را بر مثل آن عضو از صاحب آن خانه می‌گذارد، سپس یک بار می‌دمد، پس بعد از آن، غیرت نخواهد آورد حتی اگر به زنانش تجاوز [جنسی] شود نیز تَغایُر* نمی‌کند.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 6، صفحه‌ی 433، باب الغناء؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 312، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد ‏8، صفحه‌ی 383، باب الغیرة؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 214؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 20، صفحه‌ی 376، حدیث 5.