حاج فردوسی

تناقضات زیادی بین حرفاتون می‌بینم (البته این شاید دیدگاه من باشه). یه جا می‌آیید آیت الله سعادت‌پرور را به عنوان نقطه‌ی پایان معرفت الله معرفی می‌کنید (که این خود خلاف حکمت الهی است که خدا تا یه جایی معارف را سینه به سینه انتقال دهد و بعد یه جا قطع کند) و حالا کتاب جمال آفتاب او را که برگرفته از جلسات خصوصی علامه طباطبایی است، رد می‌کنید. معلوم نیست حرفاتون با چه حسابیه؟!

سلام علیکم

ثالثاً: «کتاب جمال آفتاب برگرفته از جلسات خصوصی علامه طباطبایی است» برگرفته از جلسات خصوصی رسول خدا (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلّم) و امام صادق (علیه‌السلام) که نیست. سعی کنید از هیمنه‌ و طمطراق برخی القاب مثل «علامه» و «ابو الفضائل» خارج شوید. آزاد باشید که خدا شما را آزاد آفریده است.

رابعاً: وقتی می‌نویسید، «تناقضات زیادی بین حرفاتون می‌بینم» باید لا اقل به ده مورد تناقض آشکار اشاره کنید. پس اگر باز هم نکته‌ی دیگری به نظرتان می‌رسد که تناقض دارد، دریغ نکنید و بپرسید تا روشن شوید. منتظر بیان سایر تناقضات هستم.

بسمه تعالی

بسمه تعالی

طلبه: کسی که وارد حوزه‌ی علمیه شده و شروع به تحصیل علوم ادبی عرب نموده است تا کتاب «شرح لمعه». (حدود پنج سال اول)

افضل الطلاب: طلبه‌ای که «شرح لمعه» و کتاب‌های هم‌ردیفش مانند «مطول» و «قوانین» می‌خواند. (حدود هفت سال بعد از ورود به حوزه)

ثقة الاسلام: طلبه‌ای که مشغول تحصیل کتاب‌های «رسائل»، «مکاسب» و «کفایة الاصول»‌ باشد. (حدود ده سال بعد از ورود به حوزه)

حجة الاسلام: طلبه‌ای که مشغول درس خارج فقه و اصول است.

حجة الاسلام و المسلمین: طلبه‌ای که یک‌ دوره درس خارج (که حدود پانزده تا بیست سال طول می‌کشد) را گذرانده و نزدیک به اجتهاد است.

آیت الله: طلبه‌ای که موفق به کسب تصدیق اجتهاد شود یعنی آنقدر درس خوانده که خودش به تأیید استادانش می‌تواند احکامش را به صورت مستقیم ‌از ادله‌ی چهارگانه (کتاب، سنت، عقل و اجماع) استخراج کند و تقلید بر او حرام است.

سلام علیکم

جواب 1: البته سعادت بزرگی است که نصیب برخی خاصان می‌شود ولی هیچگونه توصیه یا دستوری مبنی بر این که به دنبال ملاقات با آن عزیز عالم هستی (ارواحنا فداه) باشیم، به دست ما نرسیده است. این موهبت الهی به اراده‌ی آن حضرت بستگی دارد و نمی‌توان برایش وقت و شرایط خاصی مشخص نمود ولی به طور معمول، بعد از استقرار در مرحله‌ی ششم، به نحوی که مناسب حالتان باشد، رابطه‌ی بهتر و صمیمی‌تری با ایشان برقرار خواهید کرد. ان شاء‌ الله

جواب 2: منظور ما از مکاشفه، دیدن تصویرهای فلان یا شنیدن صداهای کذا نیست بلکه هر ابهامی که مؤثر در رسیدن به کمال و سعادت باشد و برایتان روشن گردد، مکاشفه است. و رخ دادنِ چنین مکاشفه‌ای تضمینی است یعنی بارها و بارها برایتان اتفاق خواهد افتاد. ان شاء الله

سلام علیکم و رحمة الله

اولاً: «آیت الله العظمی» اصطلاحی است که برای مراجع معظم تقلید به کار می‌رود و ایشان چنین مقام علمی‌ای ندارند.

ثانیاً: تجربه نشان داده که اینگونه مراجعه کردن‌ها (به عنوان یک استاد بزرگ راهنمای زندگی و اخلاق و …) به افراد غیر معصوم، بی‌فایده و حتی خطرناک بوده است.

با سلام لطفاً با همین استدلالاتی که این مطلب را نوشته‌اید بار دیگر مطلب خود در رابطه با خواجه عبدالله انصاری را بازخوانی کنید! (به طور مثال 5 ـ 11 ـ 12 به خصوص 12)

سلام علیکم

اولاً: من نه استادم و نه فاضل و ارادت به این بینوا نتیجه‌ای جز خسارت و ندامت ندارد. توصیه می‌کنم تمام ارادت را به ساحت استاد حاضر و دردانه‌ی عالم هستی حضرت صاحب هذا الامر (ارواحنا فداه) تقدیم کنید تا در دنیا و آخرت کامروا و سعادتمند باشید.

ثانیاً: منظور از آن بیتی که فرموده‌اید، طعنه‌ای به خودم است که سال‌هایی از عمر بی‌بازگشت را در جستجوی حقیقت به ابراز ارادت بر آستان گدایان و کاسه‌لیسان هدر دادم. نکته‌ی آن بیت این است که: ای «حاج فردوسیِ» بیچاره که سال‌ها هر گنداب و مردابی را سرچشمه‌ی زندگانی می‌پنداشتی، آب حیات در کتاب و سنت و عترت بود و تو تشنه و سرگشته نمی‌دانستی به کدام طرف بروی. ای بی‌نوایی که مدت‌ها آواره‌ی کوچه‌های تاریک و باریک عرفان، فلسفه و علوم غریبه بودی، یار در خانه بود، یعنی خدای مهربان برایت استادی کامل و مکمّل مقرر داشته بود ولی تو در طلب استاد و پیر و مرشد! به گرد جهان می‌گشتی.

بسم الله الرحمن الرحیم

ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم * با ما به جام باده‌ی صافی خطاب کن

حاج فردوسی

با سلام چرا بعضی از علما و مراجع که در زمان حیاتشان در گمنامی و دور از دنیا و تجملات دنیایی و گوشه‌گیری هستند بعد از مرگشان چرا دنیایی می‌شوند به طور مثال بنده مرحوم آیت الله بهجت ره را در زمان حیاتشان خیلی قبول داشتم اما بعد از ارتحالشان خیلی تغییراتی را شاهد هستم خصوصا در حرم مطهر سنگ قبر ایشان با تمام مراجع فرق دارد نوعی تبعیض هست آن هم چنان سنگ گرانبها و قیمتی و نوشتن العبد روی آن. آیا این سنگ و العبد خود ضدیت ندارد آیا مرحوم بهجت برای بعد از مرگشان و این حواشی هیچ وصیتی نکرده بودند و آیا فقط در زمان حیات دور از دنیا و تجملات بودند و بعد از مرگشان دیگر دنیایی شدند و چنین سنگ قبری دارند ایاواقعا معنی العبد چنین سنگ قیمتی و گرانبهایی است آیا ایشان با دیگر مراجع فرق خاصی دارند که چنین تبعیضی در سنگ قبرشان هست و همینطور این شاگردان مدعی که از بعد از فوت ایشان قارچ‌گونه از زمین بیرون آمده‌اند تا دیروز و زمان حیاتشان کجا بودند با تمام مقام والا و احترامی که حقیر به مرحوم بهجت داشتم این شبهات برایم بوجود آمده عنایت فرمایید راهنماییم نمایید.

سلام علیکم

ثانیاً: اعمالی که خود انسان انجام می‌دهد ملاک قضاوت است و کارهایی که دیگران (خصوصاً‌ بعد از مرگ) انجام می‌دهند، نباید ملاک قضاوت باشد.

ثالثاً: علما و صلحا در مقامی نیستند که قبول یا رد آنان فایده یا ضرری به کمال و سعادت کسی داشته باشد. شما اگر آن مرحوم را صد در صد قبول داشته باشید، فایده‌ای به حالتان ندارد و اگر صد در صد رد کنید، ضرری نکرده‌اید.

رابعاً: شایسته است افرادی که در زندگی مواظب خود بوده‌اند، طوری رفتار کنند و حتی وصیت نمایند که بعدی‌ها با حرکات خارج از اسلوب، چهره‌ و سابقه‌ی آنان را مخدوش ننمایند.

خامساً: چون آن مرحوم دارای نظام تربیتی مشخصی نبود، کسانی که شاگردی اخلاقی و عرفانی ایشان را ادعا کنند، ادعایشان نیاز به اثبات دارد. ولی اگر کسی ادعای شاگردی فقه و اصول ایشان داشته باشد، به راحتی می‌توان پذیرفت چون هر ساله ده‌ها نفر در درس‌های فقه و اصول ایشان شرکت می‌کردند.

بسم الله الرحمن الرحیم

1. داشتنِ اعتقادات و دیدگاه‌های صحیح، قسمت مهمی از برنامه‌ی تکامل است. یعنی با داشتنِ‌ دیدگاه‌های انحرافی، هر چند اعمال نیک و بسیاری به ظهور رسد، ولی صاحبش به درجات عالیه نخواهد رسید. پس نمی‌توان دستور العمل‌های کسی را ـ بدون توجه به اعتقادات و دیدگاه‌های او ـ اجرا کرد.

2. میزان برای ما در قسمت اعتقادات، قواعد نظری منهاج فردوسیان است. همچنین میزان برای ما در قسمت اعمال (دستور العمل‌ها) قوانین عملی منهاج فردوسیان است. تا آنجایی که دیدگاه‌های افراد همسو با قواعد نظری منهاج فردوسیان باشد، اشکالی ندارد؛ تا آنجایی که دستور العمل‌های افراد، همسو با قوانین عملی منهاج فردوسیان باشد، اشکالی ندارد؛ ولی به محضِ تخطّی از قواعد نظری یا قوانین عملی، به راحتی حکم به انحراف آن دیدگاه یا دستور العمل از جاده‌ی راست و روشن الهی می‌کنیم.

3. علمِ‌ دانستنی (علم حصولی) محدود است و بعد از مدتی مطالعه و تدرّس به انتها می‌رسد. آنچه نهایت ندارد و آمدنش نورٌ علی نور است، علم افاضی است یعنی دانایی‌هایی که از ناحیه‌ی خدای تعالی بر جانِ آماده و قلب پاک، افاضه و نازل می‌شود. اگر موفق شوید (بعد از اعتقاد به قواعد نظری منهاج)، قوانین عملی منهاج فردوسیان را [حد اقل تا پایان مرحله‌ی ششم] مراعات نمایید و بر مراعاتش استمرار داشته باشید تا به سر حدّ استقرار برسد، چشمه‌های علم الهی از نزد علیم مطلق بر جانتان سرازیر خواهد شد؛ علومی که در هیچ کتابی نیست. به تعبیر شاعر:

رموز علم ادریسی *‌ بود ذوقی نه تدریسی

و این «ذوق» به معنی سلیقه نیست بلکه به معنی چشیدن است. یعنی بعد از مدتی آموختن، نوبت به چشیدن می‌رسد.

1. نیت‌تان در کسب علم، باید جلب رضای حق تعالی و کمک به رفع جهل از جامعه‌ی اسلامی و بشری باشد.

2. با رضایت کامل شوهر و همکاری‌ او باشد.

3. به قدری که توانایی فکری و جسمی در خود سراغ دارید ادامه دهید و هر جا احساس کردید علم خاصی به درد شما نمی‌خورد یا توانایی درک و فهم آن را ندارید، خود را به زحمت نیاندازید.

1. اول وقت: بعد از اذان مربوطه (مثلاً اذان ظهر) به‌اندازه‌ی رکعات همان نماز (مثلاً چهار رکعت) اول وقت است.

2 .وقت فضیلت: مدتی بیشتر از خواندن تعداد رکعات است. چون در نمازهای پنجگانه و در فصول و ماه‌های مختلف، فرق می‌کند، توصیه می‌کنم از نرم افزار «نجوم اسلامی» استفاده کنید. (برای تهیه‌ی این نرم افزار به پایین این صفحه مراجعه نمایید)

1. خدای تعالی هر کسی را با چیزی آزمایش می‌کند. آزمایش شما با داشتن همسری است که زیبایی و جذابیت مورد تصور شما را ندارد. اگر بر این نقص، با خوشرویی و رضایت صبر کنید، به زودی اجر عظیمی خواهید یافت. وعده‌ی خدای تعالی این است که پاداش صابران را بدون حساب خواهد داد. اگر همسر شما شیعه‌ی دوازده امامی است و اهل نماز و روزه و حجاب و تقوا و طهارت می‌باشد، در نزد خدای عالم، جایگاهی دارد و نباید به هیچ وجهی دلش را بیازارید. اگر برای نقص زیبایی‌اش منتی بر سرش بگذارید، اثر بسیار بدی در رسیدن شما به کمال و سعادت خواهد داشت.

2. راه سالمی که خدای متعال برای فرو نشاندن آتش شهوت مقرر فرموده، همسر دائم و موقت است. اگر شهوت را با همسرتان فرو نشانید، ثواب‌های بسیاری نصیبتان خواهد شد که راه کمال و سعادت را برایتان هموار خواهد ساخت ولی اگر از جاده‌ی انحرافی خودارضائی بروید، رسیدنتان به درجات عالیه، دیر و دور خواهد شد. راهی که باید در یک سال طی کنید، چند سال طول خواهد کشید.

3. در حال سجده و با گریه از خدای تعالی بخواهید که قناعت بر این همسر و منحرف نشدن به سوی خودارضائی را نصیبتان کند. دعا بسیار اثر دارد.

4. بنده هم در مواقع استجابت دعا بویژه سحرگاهان برایتان دعا خواهم کرد و امیدوارم سایر رفقای منهاجی نیز برای این مشکل ویژه‌ی شما دعا کنند.

5. با کتاب «بهشت و جهنم در منهاج فردوسیان»‌ خصوصاً قسمت آیات و روایات جهنم بیشتر مأنوس باشید و بدانید اگر بر داده‌ی خدا صبر نکنید و راضی نباشید، آینده‌ی سختی پیش رو خواهید داشت.

1. نماز جماعت یکی از عبادت‌های مورد سفارش شرع انور است و اثر بسیار زیادی در رسیدن به کمال و سعادت دارد پس نباید به بهانه‌های واهی و سست، ترک شود.

2. امام جماعت باید شیعه‌ی دوازده امامی، عاقل و حلال زاده باشد و اگر مأموم او مرد است، امام نیز باید مرد باشد. مرتکب گناه کبیره نشود یا اگر مرتکب شد توبه کند، بر گناهان صغیره اصرار نداشته باشد (یعنی همواره انجام دهد بدون توبه)، قرائتش درست باشد (نه این که از شما بهتر باشد)، خودش را بر جماعت تحمیل نکرده باشد (یعنی با رضایت مأمومین باشد)، نماز را نه خیلی سریع و نه خیلی کُند (بلکه به طور متعارف) بخواند.

3. ما مأموریم به ظاهر افراد حکم کنیم یعنی اگر از ظاهر کسی فسقی نمایان نیست، حکم به عدالت او می‌شود؛ مثل این که ریشش را نتراشیده باشد، ‌سبیل‌هایش بلند یا تاب‌داده نباشد، نمادهای ضاله مانند انگشتر اسکلتی، گردن‌بند طلا و صلیب نداشته باشد، لباس کفار (تی‌شرت با عکس فلان خواننده و هنرپیشه) نپوشیده باشد، شلوار فشن پاره پوره نداشته باشد و … بالاخره از ظاهرش مشخص باشد که بنای زندگی‌اش بر گناه کردن نیست بلکه در صدد خوب بودن است.

4. نهان افراد با خداست و فقط در روز قیامت (اگر صلاح باشد) نمایان خواهد شد.

5. وسواس از ناحیه‌ی شیطان است و هدفش این است که شما را از منهاج (راه روشن و درست) خارج کرده به افراط یا تفریط گرفتار نماید. و معلوم می‌شود آن ملعون در این مورد موفق بوده است و مدت‌ها موجبات خوشحالی او را فراهم کرده‌اید.

6. با ملاکی که عرض شد، خواهید یافت که در این زمانه نیز عادل (در حد تعریف شرعی نه در حد عدل امیرالمؤمنین علیه‌السلام) پیدا می‌شود و به راحتی هم پیدا می‌شود.

7. نماز فرادا را می‌توان به جماعت اعاده کرد ولی نماز جماعت را نمی‌شود به صورت فرادا اعاده نمود.

8. بد گمان بودن به مؤمنین و مؤمنات، گناهی است که شما مدت‌ها بدان گرفتار بوده‌اید و باید به درگاه الهی اظهار توبه و ندامت کنید.

9. آنچه در نماز جماعت بر عهده‌ی‌ امام جماعت است، فقط حمد و سوره می‌باشد و بقیه‌ی اعمال و اذکار بر عهده‌ی مأموم است. اگر کسی بتواند حمد و سوره را با قرائت درست بخواند، (به اضافه‌ی شرایطی که گذشت) می‌تواند امام جماعت باشد.

10. پس سعی کنید تا امکان دارد در نماز جماعت شرکت کنید، در صف اول و نزدیک امام بایستید، نافله‌هایتان را بخوانید و برای بیشتر و بهتر شدن حضور قلب در نماز تلاش کنید.

11. برای رهایی از وسوسه‌های ‌شیطان و گناه سوء ظن به مؤمنین، برایتان دعا خواهم کرد. ان شاء الله

12. «حاج فردوسی» بدون القاب، حتی «آقا» و «جناب».

و الحمد لله

حاج فردوسی

حاج فردوسی

سلام علیکم

سلام علیکم

1. خوش بین بودن به این معنی است که عبادتها را با شرایط و حدودش بجا آوریم، آنگاه امیدوار باشیم عبادت هایمان مقبول درگاه الهی قرار گیرد. نه این که عبادت نکنیم یا با شرایط و حدودش انجام ندهیم و باز هم امیدوار باشیم، این «امیدواری» نیست بلکه «فریب خوردن از شیطان» و «فریب دادن خویش» است. بهترین و روشن ترین روایت در این مورد، همان سخنان امام صادق (علیه السلام) در روزها یا لحظات آخر عمر مبارکشان است که فرمودند: «شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد، نخواهد رسید»

2. همواره و با محبت و دلسوزی، تذکر بدهید. در روایت است که اگر تذکر دادید و عمل نکرد، شما وظیفه تان را انجام داده‌اید و از این جهت مورد بازخواست قرار نخواهید گرفت.

3. نباید اجازه بدهید کار به بگو مگو و مشاجرات لفظی بکشد، زیرا شیطان تمام همتش این است که بین دو مسلمان، کدورت ایجاد کند. شاید تمام یا بخش زیادی از احساس تکلیفی که در مورد شوهرتان می‌کنید، از ناحیه‌ی شیطان باشد تا بعد از تذکر، با تند زبانی، توهین، تحقیر، مقایسه‌اش با مردان دیگر و مانند این امور ممنوعه، زمینه‌ی نارضایتی شوهر از شما را فراهم سازد و بدین ترتیب، شما را که از جهات دیگر، ساخته شده و موفق هستید، از این طریق، به زمین بزند و چهره‌ی جانتان را خدشه دار نماید.

سلام، با توجه به اینکه بسیاری از برادران و یا خواهران منهاجی ممکن است کارمند باشند و در نتیجه بیدار ماندن از قبل از اذان صبح جهت فریضه نماز شب تا زمان بین الطلوعین و هنگام خواندن تحلیلهای قبل از طلوع برای آنها مقدور نباشد، بفرمایید فضیلت کدام یک بیشتر است تا در انجام آن فریضه بیشتر تلاش نماییم. با تشکر