سؤال: دعایی که دیر مستجاب می‌شود، چه مزیّتی بر دعایی که زود مستجاب می‌شود دارد؟
جواب: یکی از قوانین عالم هستی این است که رسیدن به چیزی که بیشتر به دنبالش باشیم، شیرین‌تر از رسیدن به چیزی است که کمتر به دنبالش باشیم. به همین نکته در روایتی از مولانا امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) اشاره شده است که می‌فرمایند: «اَلسَّهَرُ أَلَذُّ لِلْمَنَامِ وَ الْجُوعُ یَزِیدُ فِی طِیبِ الطَّعَامِ» [نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ورّام، صفحه‌ی 141]
ترجمه: بیدار بودن در شب، مایه‌ی لذت‌بخش شدن خواب می‌گردد و گرسنگی کشیدن، نیکویی غذا را زیاد می‌کند.
خوابیدن لذت دارد ولی برای کسی که شب را تا صبح بیدار بوده، بسیار بیشتر لذت دارد؛ زیرا بعد از بیداری زیاد، به آن می‌رسد. همچنین خوردن لذت دارد؛ ولی برای کسی که روزه بوده یا مدتی طولانی چیزی نخورده، لذت‌بخش‌تر خواهد بود.
بر اساس این قانون عجیب، هر چه دریافت استجابت، دیرتر انجام گیرد، بعد از دریافت استجابت، لذت بیشتر و عمیق‌تری نصیب صاحبش خواهد شد. نیز کسی که دیرتر به خواسته‌اش می‌رسد، بیشتر قدرش را می‌داند و بیشتر شکرگزاری خواهد نمود.
پس در یک کلام، از این که تلاش زیادی برای رسیدن به حاجتی دارید ولی به شما داده نمی‌شود، گله‌مند نباشید و ناامید نشوید که در عوض، وقتی به شما داده شود و به آن برسید، لذت بسیار زیادی را تجربه خواهید کرد که دیگران، که آن را به راحتی و سرعت به دست آورده‌اند، آن مقدار از خوشی و لذت را تجربه نکرده‌اند.
مثلاً کسی که سال‌ها بچه‌دار نمی‌شده و بعد از توسلات، نذورات، تلاش‌های پزشکی، مراقبت‌های دارویی و غیره بچه‌دار شده، آن فرزند برای او چنان لذت و مزّه‌ای خواهد داشت که برای دیگران که چنین مسیر پر پیچ و خمی را طی نکرده‌اند، ندارد.
یا جوان مجردی که سال‌ها بدون همسر بوده و دعایش برای رسیدن به همسر مناسب، دیر مستجاب شده، وقتی به همسر می‌رسد، بسیار قدرش را می‌داند و نهایت لذت و خوشی را از او می‌برد.