فِی کتَابِ أَمِیرِ المؤمنین (علیه‌السلام)إِلَی أَهْلِ مِصْرَ فِی وَصْفِ النَّارِ: «فَاحْذَرُوا نَاراً قَعْرُهَا بَعِیدٌ وَ حَرُّهَا شَدِیدٌ وَ عَذَابُهَا جَدِیدٌ. دَارٌ لَیسَ فِیهَا رَحْمَةٌ وَ لَا تُسْمَعُ فِیهَا دَعْوَةٌ وَ لَا تُفَرَّجُ فِیهَا کرْبَة».
در نامه‌ی امیر المؤمنین (علیه‌السلام) به اهل مصر درباره‌ی وصف آتش جهنم آمده است: «بترسید از آتشی که عمقش دور [و ناپیدا]، و گرمایش شدید [و سخت]، و عذابش [برای همیشه] تازه است. سرایی است که در آن، هیچ رحمی نیست، هیچ دعا و فریادی شنیده نمی‌شود و هیچ اندوهی گشاده [و تبدیل به شادی] نمی‌گردد».
[نهج البلاغه، صبحی صالح، نامه‌ی 27؛ تنبیه الخواطر، ورام بن ابی‌فراس، جلد 1، صفحه‌ی 11؛ اعلام الدین، صفحه‌ی 248؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 324]