حاج فردوسی

«کَذَلِک العَذَابُ وَ لَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکبَرُ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ»

«عذاب [دنیا] چنین [دردناک و طاقت‌فرسا] است و عذاب آخرت اگر می‏‌دانستند، قطعاً بزرگتر [و هول‌انگیزتر] خواهد بود».

[سوره‌ی قلم، آیه‌ی 33]

«وَلِلَّذِینَ کفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ المَصِیرُ * إِذَا اُلقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِی تَفُورُ * تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الغَیظِ کلَّمَا اُلقِی فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یأْتِکمْ نَذِیرٌ * قَالُوا بَلَی قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللهُ مِن شَیءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کبِیرٍ * وَقَالُوا لَوْ کنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ * فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِیرِ»

«و کسانی که به پروردگارشان انکار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامی است. چون در آنجا افکنده شوند از آن خروشی می‏‌شنوند در حالی که می‏‌جوشد. نزدیک است که از خشم، شکافته شود. هر بار که گروهی در آن افکنده شوند نگاهبانان آن از ایشان پرسند: مگر شما را [در دنیا] هشدار دهنده‏‌ای نیامد؟! گویند: چرا، هشدار دهنده‏‌ای به سوی ما آمد و[لی] تکذیب کردیم و گفتیم: خدا چیزی فرو نفرستاده است‏؛ شما جز در گمراهی بزرگ نیستید. و گویند: اگر شنیده [و پذیرفته] بودیم یا تعقّل کرده بودیم در [میان] دوزخیان نبودیم. پس به گناه خود اقرار می‏‌کنند و مرگ باد بر اهل جهنم».

[سوره‌ی ملک، آیات 6 تا 11]

«فَالیوْمَ لَا یؤْخَذُ مِنکمْ فِدْیةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کفَرُوا مَأْوَاکمُ النَّارُ هِی مَوْلَاکمْ وَبِئْسَ المَصِیرُ»

«پس امروز نه از شما و نه از کسانی که کافر شده‏‌اند عوضی پذیرفته نمی‏‌شود. جایگاهتان آتش است. آن سزاوار شماست و چه بد سرانجامی است».

[سوره‌ی حدید، آیه‌ی 15]

«وَأَمَّا إِن کانَ مِنَ المُکذِّبِینَ الضَّالِّینَ * فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ * وَ تَصْلِیةُ جَحِیمٍ»

«و اما اگر از دروغزنان گمراه است. پس با آبی جوشان پذیرایی خواهد شد. و [فرجامش] درافتادن به جهنم است».

[سوره‌ی واقعه، آیات 92 تا 94]

«وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ * فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ * وَ ظِلٍّ مِّن یحْمُومٍ * لَّا بَارِدٍ وَلَا کرِیمٍ * إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذَلِک مُتْرَفِینَ * وَکانُوا یصِرُّونَ عَلَی الحِنثِ العَظِیمِ * وَ کانُوا یقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ * أَوَ آبَاؤُنَا الأَوَّلُونَ * قُلْ إِنَّ الأَوَّلِینَ وَالآخِرِینَ * لَمَجْمُوعُونَ إِلَی مِیقَاتِ یوْمٍ مَّعْلُومٍ * ثُمَّ إِنَّکمْ أَیهَا الضَّالُّونَ المُکذِّبُونَ * لَآکلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ * فَمَالِئُونَ مِنْهَا البُطُونَ * فَشَارِبُونَ عَلَیهِ مِنَ الـحَمِیمِ * فَشَارِبُونَ شُرْبَ الهِیمِ * هَذَا نُزُلُهُمْ یوْمَ الدِّینِ»

«و یاران چپ، کدامند یاران چپ؟ [سرگردان] در [میان] بادِ گرم و آبِ داغ. و سایه‏ای از دودِ تار. نه خنک [است] و نه خوش. اینان بودند که پیش از این، نازپروردگان بودند. و بر گناه بزرگ [خویش] پافشاری می‏‌کردند. و می‏‌گفتند آیا چون مُردیم و خاک و استخوان شدیم، واقعاً [باز] زنده می‏‌گردیم؟! یا پدران گذشته‌ی ما [نیز زنده می‌گردند؟!]. بگو در حقیقت، اولین و آخرین [انسان‌ها] قطعاً همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند. آنگاه شما ای گمراهان دروغ‌پرداز. قطعاً از درختی که از زقوم است ‏خواهید خورد. و از آن شکم‌هایتان را خواهید آکند. و روی آن از آبِ جوش می‏‌نوشید. [مانند] نوشیدن اشتران تشنه. این است پذیرایی آنان در روز جزا».

[سوره‌ی واقعه، آیات 41 تا 56]

«یُعْرَفُ المُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَ الأَقْدَامِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکذِّبُ بِهَا المُجْرِمُونَ * یََطُوفُونَ بَینَهَا وَ بَینَ حَمِیمٍ آنٍ»

«[در آن روز سخت،] تبهکاران از سیمایشان شناخته می‏‌شوند و [آنها را] از پیشانی و پایشان بگیرند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! این است همان جهنمی که تبهکاران آن را دروغ می‏‌خواندند. [حالِ گنهکاران در جهنم چنان است که] میانِ آن [آتش] و میان آبِ جوشان سرگردان باشند».

[سوره‌ی رحمان، آیات 41 تا 44]

«إِنَّ المُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ * یوْمَ یسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَی وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ»

«روزی که [گنهکاران] در آتش، به رو کشیده می‏‌شوند [و به آنان گفته می‏‌شود:] لهیب آتش را بچشید [و سختی عذاب آن را احساس کنید]»

[سوره‌ی قمر، آیه‌ی 48]

«یوْمَ یدَعُّونَ إِلَی نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا * هَذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنتُم بِهَا تُکذِّبُونَ»

«روزی که به سوی آتش جهنم کشیده می‌‏شوند [چه] کشیدنی. [و به آنان گویند:] این همان آتشی است که دروغش می‏‌پنداشتید»

[سوره‌ی طور، آیات 13 و 14]

«یوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِیدٍ»

«آن روز که [ما] به دوزخ می‌‏گوییم آیا پُر شدی و می‌گوید: آیا باز هم هست؟»

[سوره‌ی ق، آیه‌ی 30]

«وَأَعَدَّ لَـهُم جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِیرًا»

«و جهنم را برای آنان آماده گردانیده و [چه] بد سرانجامی است».

[سوره‌ی فتح، آیه‌ی 6]

«کمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَ سُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ»

«[آیا کسی که در باغ‌های دل‏‌انگیز بهشت و رضوان و آمرزش خداست] مانند کسی است که جاودانه در آتش است و آبی جوشان به خوردشان داده می‏‌شود [تا] روده‏‌هایشان را از هم فرو پاشد؟»

[سوره‌ی محمد، آیه‌ی 15]

«وَیوْمَ یعْرَضُ الَّذِینَ کفَرُوا عَلَی النَّارِ أَلَیسَ هَذَا بِالحَقِّ قَالُوا بَلَی وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا العَذَابَ بِمَا کنتُمْ تَکفُرُونَ»

«و روزی که کافران بر آتش عرضه می‏‌شوند [از آنان می‌‏پرسند] آیا این راست نیست؟ می‏‌گویند: سوگند به پروردگارمان که آری [راست است] می‏‌فرماید: پس به [سزای] آنکه انکار می‏‌کردید، عذاب [سخت و دردناک جهنم] را بچشید».

[سوره‌ی احقاف، آیه‌ی 34]

«وَ یَوْمَ یعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَی النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیبَاتِکمْ فِی حَیاتِکمُ الدُّنْیا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالیوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَسْتَکبِرُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیرِ الحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَفْسُقُونَ»

«و آن روز که آنهایی را که کفر ورزیده‌‏اند بر آتش عرضه می‏‌دارند [به آنان می‌گویند:] نعمت‌های پاکیزه‌ی خود را در زندگی دنیایتان [خودخواهانه] صرف کردید و از آن‌‌ها برخوردار شدید؛ پس امروز به [سزای] آن‌که در زمین به ناحق سرکشی می‏‌نمودید و به سبب آنکه نافرمانی می‏‌کردید، به عذاب خفت[آور] کیفر می‏‌یابید».

[سوره‌ی احقاف، آیه‌ی 20]

«وَ قِیلَ الیوْمَ نَنسَاکمْ کمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یوْمِکمْ هَذَا وَمَأْوَاکمْ النَّارُ وَمَا لَکم مِّن نَّاصِرِینَ * ذَلِکم بِأَنَّکمُ اتَّخَذْتُمْ آیاتِ اللهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکمُ الحَیاةُ الدُّنْیا فَالیوْمَ لَا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ یَسْتَعْتَبُونَ»

«و گفته شود همان‏گونه که دیدار امروزتان را فراموش کردید امروز شما را فراموش خواهیم کرد و جایگاهتان در آتش است و برای شما یاورانی نخواهد بود. این بدان سبب است که شما آیات خدا را به ریشخند گرفتید و زندگی دنیا فریبتان داد. پس امروز نه از این [آتش] بیرون آورده می‏‌شوند و نه عذرشان پذیرفته می‏‌گردد».

[سوره‌ی جاثیه، آیات 34 و 35]

«أُوْلَئِک لَـهُم عَذَابٌ مُّهِینٌ * مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یغْنِی عَنْهُم مَّا کسَبُوا شَیئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللهِ أَوْلِیاءَ وَ لَـهُم عَذَابٌ عَظِیمٌ * هَذَا هُدًی وَالَّذِینَ کفَرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ لَـهُم عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِیمٌ»

«آنان عذابی خفت‏آور خواهند داشت. پیشاپیش آن‌‌ها دوزخ است و آنچه را اندوخته و آن دوستانی را که غیر از خدا اختیار کرده‌‏اند به کارشان نمی‏‌آید و عذابی بزرگ خواهند داشت. این رهنمودی است و کسانی که آیات پروردگارشان را انکار کردند برایشان عذابی دردناک از پلیدی است».

[سوره‌ی جاثیه، آیات 9 تا 11]

«إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ * طَعَامُ الأَثِیمِ * کَالمُهْلِ یغْلِی فِی البُطُونِ * کَغَلْی الحَمِیمِ * خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَی سَوَاءِ الجَحِیمِ * ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الحَمِیمِ * ذُقْ إِنَّک أَنتَ العَزِیزُ الکرِیمُ * إِنَّ هَذَا مَا کنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ»

«آری درخت زقوم. خوراک [هر] گناه‌پیشه است. چون مس گداخته در شکم‌ها می‏‌گدازد. همانند جوشش آب جوشان. [ندایی قهرآلود می‌رسد:] او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید. آنگاه از عذابِ آب جوشان بر سرش فرو ریزید. [و به استهزاء گویند:] بچش که تو همان ارجمند بزرگوار [دنیا] هستی. این است همان چیزی که در باره‌ی آن تردید می‏‌کردید».

[سوره‌ی دخان، آیات 43 تا 50]

«إِنَّ المُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ * لَا یفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ * وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکن کانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ * وَ نَادَوْا یا مَالِک لِیقْضِ عَلَینَا رَبُّک قَالَ إِنَّکم مَّاکثُونَ * لَقَدْ جِئْنَاکم بِالحَقِّ وَلَکنَّ أَکثَرَکمْ لِلْحَقِّ کارِهُونَ»

«بی‏‌گمان، مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند. [عذاب] از آنان تخفیف نمی‏‌یابد و آن‌‌ها در آنجا نومیدند. و ما بر ایشان ستم نکردیم بلکه خود، ستمکار بودند. و فریاد کشند: ای مالک [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند. [مالک جهنم با تندی به آنان] پاسخ دهد: شما ماندگارید. قطعاً حقیقت را برایتان آوردیم لیکن بیشترِ شما حقیقت را خوش نداشتید».

[سوره‌ی زخرف، آیات 74 تا 78]

«وَ تَرَی الظَّالِمِینَ لَمَّا رَأَوُا العَذَابَ یقُولُونَ هَلْ إِلَی مَرَدٍّ مِّن سَبِیلٍ * وَ تَرَاهُمْ یعْرَضُونَ عَلَیهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ ینظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِی وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِیهِمْ یوْمَ القِیامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُّقِیمٍ»

«و [روز محشر عظیم،] ستمگران را می‏‌بینی که چون عذاب را بنگرند می‏‌گویند: آیا راهی برای برگشتن [به دنیا] هست؟ آنان را می‏‌بینی [که چون] بر [آتش] عرضه می‌‏شوند از [شدت] زبونی، فروتن شده‌‏اند. زیرچشمی می‏‌نگرند و کسانی که گرویده‌‏اند می‏‌گویند: در حقیقت، زیانکاران کسانی‏‌اند که روز قیامت‏، خودشان و کسانشان را دچار زیان کرده‏‌اند. آری ستمکاران در عذابی پایدار هستند».

[سوره‌ی شورا، آیات 44 و 45]

«إِنَّ الَّذِینَ یلْحِدُونَ فِی آیاتِنَا لَا یخْفَوْنَ عَلَینَا أَفَمَن یلْقَی فِی النَّارِ خَیرٌ أَم مَّن یأْتِی آمِنًا یوْمَ القِیامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ»

«آیا [حالِ] کسی که در آتش [سوزان جهنم] افکنده می‏‌شود. بهتر است ‏یا کسی که روز قیامت آسوده‏‌خاطر می‏‌آید؟!»

[سوره‌ی فصلت، آیه‌ی 40]

«فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کانُوا یعْمَلُونَ * ذَلِک جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللهِ النَّارُ لَـهُم فِیهَا دَارُ الخُلْدِ جَزَاءً بِمَا کانُوا بِآیاتِنَا یجْحَدُونَ»

«و قطعاً کسانی را که کافر شده‌‏اند عذابی سخت می‏‌چشانیم و حتمـاً آن‌‌ها را به بدتر از آنچه می‏‌کرده‏‌اند جزا می‏‌دهیم. آری سزای دشمنان خدا همان آتش است که در آن منزل همیشگی دارند. [این] جزا به کیفر آن است که نشانه‌‏های ما را انکار می‏‌کردند»

[سوره‌ی فصلت، آیات 27 و 28]

«وَ لَعَذَابُ الآخِرَةِ أَخْزَی وَ هُمْ لَا ینصَرُونَ»

«و قطعاً عذاب آخرت رسواکننده‏‌تر [و سخت‌تر از عذاب دنیا] است و آنان [برای نجات از آن عذاب‌ها] یاری نخواهند شد»

[سوره‌ی فصلت، آیه‌ی 16]

«إِذِ الأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ یسْحَبُونَ * فِی الحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ * ثُمَّ قِیلَ لَـهُم أَینَ مَا کنتُمْ تُشْرِکونَ * مِن دُونِ اللهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَل لَّمْ نَکن نَّدْعُو مِن قَبْلُ شَیئًا کذَلِک یضِلُّ اللهُ الکافِرِینَ * ذَلِکم بِمَا کنتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیرِ الحَقِّ وَبِمَا کنتُمْ تَمْرَحُونَ * ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَی المُتَکبِّرِینَ»

«هنگامی که غل‌ها در گردن‌هایشان [افتاده] و [با] زنجیرها کشانیده می‌‏شوند. در میان جوشاب [و] آنگاه در آتش، برافروخته می‏‌شوند. آنگاه به آنان گفته می‏‌شود آنچه را در برابر خدا [با او] شریک می‏‌ساختید، کجایند؟! می‏‌گویند: گمشان کردیم؛ بلکه پیشتر [هم] ما چیزی را نمی‏‌خواندیم. این گونه خدا کافران را بی‌‏راه می‏‌گذارد. این [عقوبت] به سبب آن است که در زمین به ناروا شادی و سرمستی می‏‌کردید و بدان سبب است که [به خود] می‏‌نازیدید. [اکنون] از درهای دوزخ درآیید [و] در آن جاودان [بمانید]. چه بد است جای سرکشان»

[سوره‌ی غافر، آیات 71 تا 76]

«إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ»

«در حقیقت، کسانی که از پرستش من کبر می‏‌ورزند به زودی خوار [شده و ذلیلانه] در [عذاب‌های هولناک] دوزخ درمی‏‌آیند»

[سوره‌ی غافر، آیه‌ی 60]

«وَإِذْ یتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیقُولُ الضُّعَفَاء لِلَّذِینَ اسْتَکبَرُوا إِنَّا کنَّا لَکمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِّنَ النَّارِ * قَالَ الَّذِینَ اسْتَکبَرُوا إِنَّا کلٌّ فِیهَا إِنَّ اللهَ قَدْ حَکمَ بَینَ العِبَادِ * وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِّنَ العَذَابِ * قَالُوا أَوَلَمْ تَک تَأْتِیکمْ رُسُلُکم بِالبَینَاتِ قَالُوا بَلَی قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاء الکافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ»

«و آنگاه که [دوزخیان] در آتش، شروع به آوردن حجت می‏کنند، زیردستان به کسانی که گردنکش بودند می‏گویند: ما [در دنیا] پیرو شما بودیم؛ پس آیا می‏توانید پاره‌‏ای از این آتش را از ما دفع کنید؟ کسانی که [در دنیا] گردنکشی می‏‌کردند، می‏گویند: [ما نیز همچون شما گرفتاریم و اکنون] همه‌ی ما در آن هستیم. خداست که میان بندگان [خود] داوری کرده است. و کسانی که در آتشند به نگهبانان جهنم می‏گویند: پروردگارتان را بخوانید [و از او بخواهید] تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد. می‏گویند: مگر پیامبرانتان [در دنیا، برای نجات از این عذاب سخت] دلایل روشن به سوی شما نیاوردند؟! می‏گویند: چرا [آوردند]. [نگهبانان آتش] می‏گویند: پس [خدای خود را برای نجات از این عذاب] بخوانید و [آنان با ناله و زاری، دعا می‌کنند ولی] دعای کافران [هیچگاه شنیده نمی‌شود و] جز در بیراهه نیست».

[سوره‌ی غافر، آیات 47 تا 50]

«وَ کذَلِک حَقَّتْ کلِمَتُ رَبِّک عَلَی الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ»

«و بدین گونه فرمان پروردگارت درباره‌ی کسانی که کفر ورزیده بودند به حقیقت پیوست که ایشان همدمان آتش خواهند بود»

[سوره‌ی غافر، آیه‌ی 6]

«وَ سِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَی جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَـهُم خَزَنَتُهَا أَلَمْ یأْتِکمْ رُسُلٌ مِّنکمْ یتْلُونَ عَلَیکمْ آیاتِ رَبِّکُمْ وَ یُنذِرُونَکمْ لِقَاءَ یَوْمِکمْ هَذَا قَالُوا بَلَی وَ لَکنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ العَذَابِ عَلَی الکافِرِینَ * قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَی المُتَکبِّرِینَ»

«و کسانی که کافر شده‏‌اند گروه گروه به سوی جهنم رانده شوند تا چون بدان رسند درهای آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانانش [با خشم فراوان] به آنان گویند: مگر فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟! [آن ناسپاسان] گویند: چرا [آمد] ولی [این اقرار کردن فایده‌ای برایشان ندارد و] فرمان عذاب بر کافران واجب آمد. و گفته شود از درهای دوزخ درآیید. جاودانه در آن بمانید. وه چه بد [جایی] است جای سرکشان».

[سوره‌ی زمر، آیات 71 و 72]

«وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ العَذَابِ یوْمَ القِیامَةِ وَبَدَا لَـهُم مِّنَ اللهِ مَا لَمْ یکونُوا یحْتَسِبُونَ * وَ بَدَا لَـهُم سَیئَاتُ مَا کسَبُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُون»

«و اگر آنچه در زمین است، ‏یکسره برای کسانی که ظلم کرده‌اند باشد و نظیرش [نیز] با آن باشد، قطعاً [همه‌ی] آن را برای رهایی خودشان از سختی عذاب روز قیامت ‏خواهند داد و آنچه تصور[ش را] نمی‏‌کردند از جانب خدا بر ایشان آشکار می‏‌گردد. و [نتیجه‌ی] گناهانی که مرتکب شده‏‌اند برایشان ظاهر می‏‌شود و آنچه را که بدان ریشخند می‏‌کردند آن‌‌ها را فرا می‏‌گیرد».

[سوره‌ی زمر، آیات 47 و 48]

«قُلْ إِنَّ الخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ القِیامَةِ أَلَا ذَلِک هُوَ الخُسْرَانُ المُبِینُ * لَـهُم مِّن فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِّنَ النَّارِ وَمِن تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِک یُخَوِّفُ اللهُ بِهِ عِبَادَهُ یا عِبَادِ فَاتَّقُونِ»

«[ای رسول ما به اینان] بگو: زیانکاران در حقیقت کسانی‏اند که به خود و کسانشان در روز قیامت زیان رسانده‏‌اند. آری، این همان خسران آشکار است. آن‌‌ها از بالای سرشان چترهایی از آتش خواهند داشت و از زیر پایشان [نیز] طبق‏ه‌ایی [آتشین است]. این [کیفری] است که خدا بندگانش را به آن بیم می‏‌دهد. [و می‌فرماید:] ای بندگان من، از من بترسید».

[سوره‌ی زمر، آیات 15 و 16]

«هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِینَ لَشَرَّ مَآبٍ * جَهَنَّمَ یصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ المِهَادُ * هَذَا فَلْیذُوقُوهُ حَمِیمٌ وَغَسَّاقٌ * وَآخَرُ مِن شَکلِهِ أَزْوَاجٌ * هَذَا فَوْجٌ مُّقْتَحِمٌ مَّعَکمْ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ إِنَّهُمْ صَالُوا النَّارِ * قَالُوا بَلْ أَنتُمْ لَا مَرْحَبًا بِکمْ أَنتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا فَبِئْسَ القَرَارُ * قَالُوا رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِی النَّارِ * وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَی رِجَالًا کنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ الأَشْرَارِ * أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الأَبْصَارُ * إِنَّ ذَلِک لَـحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ»

«این است [حال بهشتیان] و [اما] برای طغیانگران واقعاً بد فرجامی است. به جهنم درمی‏‌آیند و چه بد آرامگاهی است. این جوشاب و چرکاب است باید آن را بچشند. و از همین گونه انواع دیگر [عذابها]. اینها گروهی‌اند که با شما به اجبار [در آتش] درمی‏‌آیند. بدا به حال آن‌‌ها زیرا آنان داخل آتش می‏‌شوند. [به رؤسای خود] می‏‌گویند: بلکه بر خود شما خوش مباد این [عذاب] را. شما خود برای ما از پیش فراهم آوردید و چه بد قرارگاهی است. می‏‌گویند: پروردگارا هر کس این [عذاب] را از پیش برای ما فراهم آورده عذاب او را در آتش دو چندان کن. و می‏‌گویند: ما را چه شده است که مردانی را که ما آنان را از [زمره‌ی] اشرار می‏‌شمردیم، نمی‌‏بینیم؟! آیا آنان را [در دنیا] به ریشخند می‏‌گرفتیم یا چشم‌ها[ی ما] بر آن‌‌ها نمی‏‌افتد. این مجادله‌ی اهل آتش قطعاً راست است».

[سوره‌ی ص، آیات 55 تا 64]

«فَوَیلٌ لِلَّذِینَ کفَرُوا مِنَ النَّارِ»

«پس وای بر کسانی که کافر شده‌‏اند از [سختی آن] آتش [هولناک]»

[سوره‌ی ص، آیه‌ی 27]